داروی متیسیلین و مقاومت باکتریایی در انسان و دام
دکتر مهدی جعفری
گروه خانواده و سلامت:محققان از نتایج تحقیقاتی سخن گفتند که بر اساس آن، سویه ای از باکتری ها که سبب بروز عفونت در پوست و بافت نرم انسان می شود از نشخوارکنندگان (گاو،گوسفند و…) نشات گرفته اند.
محققین در دانشگاه ادینبرو (Edinburgh) به بررسی حدود ۴۰ گونه از انواع باکتری های مقاوم به متی سیلین (Meticillin) در جوامع انسانی پرداختند. با ترسیم و بررسی زیرگروه_های ژنتیکی این باکتری ها دریافتند که حداقل دو زیرگروه ژنتیکی از این باکتری در انسان وگاو یکسان می باشد.
این محققین در نشریه mBio اعلام کردند بر این باورند که بیش از چهل سال پیش باکتری یاد شده به صورت مستقیم به افرادی که با این حیوانات در مزارع کار می کرده اند، منتقل شده است. این درحالیست که بر اساس تحقیقات انتقال انواع استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) از طریق پوست در انسانها به اثبات رسیده است . محققین در این مطالعه ، به تجزیه و تحلیل ژنتیکی سویه_هایی از استافیلوکوکوس اورئوس پرداختند که پس از حضور چهل ساله در جمعیت های انسانی به متی سیلین مقاوم شده اند.
از سوی دیگر ، به نظر می رسد که این گونه های توسعه یافته در حال ظهور مجدد در اروپا شمال و جنوب آمریکا،آفریقا وآسیا می باشند. نتایج تحقیقات حاکی از آن است که گاوها مخزنی بالقوه برای باکتری یاد شده می باشند.
محققان ، توالی ژنومی جدا شده از انسان، گاو سایر حیوانات و همچنین روابط ژنتیکی موجود میان آنها را به صورت یک درخت فیلوژنتیک (phylogenetic) رسم نمودند. بررسی های به عمل آمده ، حاکی از آن بود که با توجه به ریشه_های بسیار شبیه این روابط میان انسان وگاوها ، ظهور و پیدایش آنها از یک منبع می_تواند باشد (_آژانس خبری دامپزشکان ایران زمین و مجله mBio ).
استافیلوکوک اورئوس، گرم مثبت و بیهوازی اختیاری است که به شکل خوشه در زیر میکروسکوپ دیده میشود. کلنی باکتری، به شکل زرد طلایی است و هنگامیکه بر روی محیط آگار خون دار رشد میکند، ایجاد همولیز مینماید. برای رشد استافیلوکوک اورئوس از محیط اختصاصی مانیتول نمکی (۷الی ۹ درصد نمک) استفاده میشود.پس از کشف پنی سیلین در ابتدا از این دارو برای درمان عفونتهای استافیلوکوکی استفاده میشد اما روز به روز به مقاومت آنتی بیوتیکی علیه پنی سیلین افزوده شد علت این پدیده تولید پنی_سیلیناز توسط باکتری است که پنی_سیلین را تجزیه میکند.
بنابراین از آنتی بیوتیکهای جدیدتر یعنی پنی_سیلینهای مقاوم به پنی سیلیناز (مانند اکساسیلین و متی سیلین) استفاده شد(amber). متأسفانه این باکتری به مرور به این آنتی بیوتیکها نیز مقاوم شد. مقاومت به متی سیلین و سایر پنی_سیلینها به دلیل وجود نوعی اپرون در باکتری است.
آنتی بیوتیکهای آمینوگلوکوزیدی مانند جنتامایسین، استرپتومایسین و کانامایسین زمانی به خوبی علیه استافیلوکوکها جواب می دادند اما استافیلوکوک به مرور زمان به این آنتی_بیوتیکها نیز مقاوم شد. امروزه داروی انتخابی برای درمان MRSA وانکومایسین است.
از پماد موپیروسین (mupirocin) میتوان در درمانهای پوستی و زرد زخم ناشی استافیلوکک اورئوس استفاده کرد. مطالعات نشان دادهاست که آلیسین (Allysine) ماده موثر در سیر اثر مهار کنندگی روی این باکتری دارد. این باکتری موجب ماستیت (وروم پستان) در گاو شده و کپسول پلی ساکاریدی میکروب، موجب عدم شناسایی باکتری توسط سیستم ایمنی گاو میشود.
همچنین از عوامل درماتیت بدون علت مشخص است. استافیلوکوک اورئوس با تولید انتروتوکسین، ایجاد مسمومیت غذایی و گاستروآنتریت میکند. مسمومیت غذایی خود محدود بوده، به درمان خاصی نیاز ندارد و بیمار پس از ۸ تا ۲۴ ساعت بهبود پیدا میکند. علائم مسمویت غذایی شامل اسهال، استفراغ و درد شکمی است .باکتری ممکن است به شکل همزیست بر روی پوست وجود داشته و حتی از بینی یک سوم از مردم دنیا جدا شود (whitt ).
استافیلوکوک اورئوس، گستره وسیعی از عفونتهای ساده پوستی (_مانند جوشدانه، کورک کفگیرک، گل مژه وآبسه گرفته تا بیماریهای تهدید کننده زندگی مانند پنومونی، مننژیت استئومیلیت، اندوکاردیت، سندرم شوک سمی و سپتی سمی) را ایجاد مینماید. استافیلوکوک اورئوس به عنوان یکی از ۵ عامل شایع ایجاد کننده عفونت های بیمارستانی به ویژه عفونتهای زخم پس از جراحی است. (Bowersox)
استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی_سیلین (MRSA)، سویه ای خاصی از این باکتری است که به بیشتر آنتی_بیوتیکها مقاوم بوده و بیشتر در بیمارستانها دیده شده است.
یکی از این سویهها، HA-MRSA یا به اصطلاح، استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین اکتسابی از بیمارستان میگویند اما در حال حاضر سویه های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین اکتسابی از جامعه (CA-MRSA) در حال گسترش میباشند.
سویههای CA-MRSA بر خلاف HA-MRSA، ارتباطی با بستری شدن در بیمارستان ندارند و بیشتر در زندانها، سالنهای ورزشی و بدن سازی و حیوانات اهلی شناسایی شده اند. استافیلوکوک اورئوس اولین بار در سال ۱۸۸۰ توسط جراح اسکاتلندی بنام آلکساندر اوگستون (Alexander Ogston) در شهر آبردین (Aberdeen) اسکاتلند از نمونه چرک آبسه جراحی جدا شد.
نوشته شده توسط admin در یکشنبه, ۳۱ شهریور ۱۳۹۲ ساعت ۱۱:۳۰ ق.ظ