حذف بیمه تکمیلی و فقیرتر شدن قشر آسیب‌پذیر
ایرج خسرونیا
گروه اجتماعی: به عنوان عضوی از جامعه پزشکی، اعتقاد دارم که بهداشت و درمان باید رایگان باشد. تمام افراد اعم از کارگران، کارمندان و دیگر اقشار جامعه باید یک دفترچه واحد داشته باشند و بتوانند از مزایای بیمه‌ای به‌طور مساوی استفاده کنند.
یک کارمند سرتاسر سال و تمام دوران سی سال کار خود را حق بیمه پرداخت می‌کند تا هنگام مریض شدن از خدمات دولتی بهداشت و درمان بهره‌مند شود و پولی پرداخت نکند. برای محقق شدن چنین هدفی باید بودجه کافی در اختیار سازمان‌های بیمه‌گر قرار گیرد و رابطه مالی میان مراکز درمانی و بیماران از بین رود. ضابطه مالی میان بیماران و مراکز درمانی یا پزشکان، باعث آلوده شدن جامعه پزشکی می‌شود و همچنین این تصور را برای بیمار ایجاد می‌کند که به پزشکان پول‌های اضافه‌ای را پرداخت می‌کنند. در حال حاضر خدمات بیمه‌ای گوناگونی وجود دارد و این باعث سردرگمی مردم شده است. برخی کارت طلایی دارند برخی دفترچه خدمات درمانی و برخی دیگر دفترچه تامین‌اجتماعی دارند و یا عده‌ای دیگر از خدمات بیمه تکمیلی استفاده می‌کنند. این در حالی است که مراکز درمانی و بیمارستان‌های مختلف برخوردهای متفاوتی با انواع بیمه‌ها دارند. برخی از مراکز درمانی دفترچه‌ای را قبول ندارند و مراکز دیگر آن را قبول دارند، همچنین بیمارستان‌هایی هستند که برای هرکدام از دفترچه‌ها تنها درصدی از مخارج درمانی را کم می‌کنند و درصد دیگر را بیمار باید پرداخت کند. از این رو، کارمندان دولت و بسیاری دیگر از اقشار جامعه در مورد خدمات رایگان بهداشت و درمان با مشکلاتی روبه‌رو هستند. بیمارستان‌های خصوصی هم این دفترچه‌ها را قبول ندارند. علاوه بر این، اگر بیماران برای خدماتی مانند آندوسکوپی به مراکز درمانی دولتی مراجعه کنند، زمان نوبت‌دهی به آن‌ها معمولا به دو یا سه ماه می‌رسد. به همین دلیل بیماران مجبور می‌شوند که از خدمات بخش خصوصی استفاده کنند و این نوع خدمات نیز برایشان هزینه‌های بالایی را خواهد داشت. در اینجاست که بیمه تکمیلی می‌تواند در بخش خصوصی به آن‌ها یاری رساند. در حال حاضر که همه مردم از یک نوع خدمات بیمه‌ای واحد استفاده نمی‌کنند، حذف خدمات بیمه تکمیلی باعث می‌شود تا پرداخت‌ها از جیب مردم بابت هزینه‌های درمانی به سرعت افزایش پیدا کند و قشر آسیب‌پذیری از مردم به زیر خط فقر روند. در حال حاضر، تمام کارمندان دولت به محض اینکه مریض می‌شوند، با مخارجی که هزینه‌های درمانی برای آن‌ها دارد به زیر خط فقر می‌روند. قطع کردن بیمه تکمیلی سبب می‌شود بیماران نتوانند به بخش‌های خصوصی و یا درمانگاه‌هایی که خودشان مایل هستند مراجعه کنند و تنها باید از بیمارستان‌های دولتی خاصی خدمات درمانی دریافت کنند. این در حالی است که بیمارستان‌های دولتی هم در حال حاضر بودجه کافی برای پذیرش همه بیماران ندارند و مبالغ زیادی را بدهکار هستند و نمی‌توانند آن را پرداخت کنند. به همین دلیل، بیمارانی که به بیمارستان‌های دولتی مراجعه می‌کنند، مجبور می‌شوند برای بسیاری از خدمات خودشان هزینه کنند. برای مثال، دارو و وسایل جراحی را باید بیماران تهیه کنند و بیمارستان دولتی خدمات کافی ارائه نخواهد داد. در ابتدا باید بودجه را برای هر فرد افزایش دهیم و بیمه‌ای واحد در نظر گیریم که بیمارستان‌های دولتی و خصوصی آن را بپذیرند. با این دفترچه‌هایی که اکنون مردم دارند، بیمارستان‌های خصوصی آن‌ها را قبول نمی‌کنند، بیمارستان‌های دولتی هم ممکن است در بخش اورژانس بیماران را بپذیرند اما زمانی که نوبت بستری شدن بیماران می‌شود، بیماران باید همه تجهیزات را با هزینه شخصی فراهم کنند. البته گروهی از افراد جامعه هستند که می‌توانند هزینه‌های درمانی بالا را پرداخت کنند، برای مثال مدیرکل یک اداره ممکن است در این مورد مشکلی نداشته باشد اما یک کارمند یا کارگر نمی‌تواند بدون پوشش بیمه‌ای هزینه‌های درمانی را متقبل شود و زیر خط فقر می‌رود.
گفتنی است که این مسئله با تئوری و روی کاغذ حل نمی‌شود. افرادی که موافق حذف بیمه تکمیلی هستند باید به بطن جامعه بیایند و مشاهده کنند که چه کسانی به بیمارستان‌های دولتی مراجعه می‌کنند. در این صورت مطمئن هستم که هیچ فرد مسئولی در مجلس و دولت به این راضی نمی‌شود که کارمندان و بازنشستگان زیر خط فقر روند.
نوشته شده توسط admin در سه شنبه, ۲۰ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۴:۴۶ ق.ظ
