تو هم وقت گیر آوردی
گروه اجتماعی:بازی های کودکانه شاید زیباترین خاطرات همه ما از دوران کودکی باشد، خاطراتی که با بالارفتن سن اگر جذابیت یادآوری شان برای ما بیشتر نشود، کمتر نیز نخواهد شد. حاصل همه بازی هایی که در آن دوران انجام داده ایم، فقط چند خاطره خوش نخواهد بود که با مرور آنها لبخندی روی لب های ما بنشیند یا آنها را در قالب داستان هایی کوتاه برای دیگران تعریف کنیم. شاید مهمترین نتیجه چنین بازی هایی تمرین نقش هایی باشد که یک فرد باید در دوران بزرگسالی بر عهده بگیرد، نکته مهم دیگر کمکی است که چنین فعالیت هایی می تواند به رشد خلاقیت کودکان داشته باشد کارکردهایی که اهمیت بسیاری در سمت و سو دادن به زندگی افراد در دوران بزرگسالی دارد.
تمرین مهارت ها و نقش های اجتماعی، شناسایی خلاقیت ها و استعدادهای فردی اگرچه از با اهمیت ترین کارکردهای بازی کودکان هستند اما مشارکت والدین در این بازی ها می تواند نه تنها آثار مثبت این موارد را افزایش دهد بلکه موجب می شود تا ارتباط آنها و فرزند یا فرزندانشان تقویت و نکته های آموزشی با تاثیرگذاری بیشتری به این گروه سنی منتقل شود. به زبان ساده تر بازی نوعی آموزش غیر رسمی است که در برخی مواقع تاثیر آن بیش از آموزش رسمی و به عبارتی مدرسه است. براین اساس مشارکت والدین در بازی با کودکان خود از اهمیت بسیاری برخوردار خواهد بود از جمله اینکه از این طریق کودک دانش و اطلاعات لازم را با راهنمایی والدین به دست می آورد، ضمن اینکه با فرهنگ و هنجارهای اجتماعی آشنا می شود. با توجه به این موارد بد نیست که با نکاتی آشنا شوید.
شرکت پدر و مادر در بازی های فرزندشان موجب استحکام بیشتر روابط والدین با کودک می شود. زیرا موجب می شود تا آنها احساس نزدیکی بیشتری با بزرگترهای خود کنند، موضوعی که آثار مطلوب آن تا پایان عمر با کودک خواهد بود و موجب گرم شدن کانون خانواده و مستحکم شدن آن خواهد شد.
یادتان باشد، مشارکت شما در بازی با فرزندتان بسیار بیش از حضور در دنیای کودکانه او است زیرا از این طریق می توانید، نکات تربیتی زیادی را به وی آموزش دهید. به زبان ساده تر همبازی شدن شما این موقعیت را برایتان به وجود می آورد که در خلال بازی به تربیت فرزند خود بپردازید و بهترین نتیجه را بگیرید.
علاوه بر نقش تربیتی که ذکر شد، مشارکت در بازی با کودک شیوه مهمی برای پاسخگویی به نیازهای عاطفی و روانی وی محسوب می شود. موضوعی که اهمیت آن کمتر از فراهم آوردن بستر مناسب برای آموزش به فرزندتان نیست.
حال چگونه باید در بازی مشارکت کرد؟ آیا والدین باید خود بازی را انتخاب کنند یا تصمیم گیری در این باره را بر عهده کودک بگذارند. به گفته روان شناسان و کارشناسان آموزشی، برای اینکه حضور پدر و مادر در بازی بیشترین اثرگذاری را داشته باشد، آنان فقط باید وضعیتی سالم برای بازی فرزند خود فراهم آورند، به این ترتیب که اجازه بدهند کودک با قدرت خلاقیت خودبازی را انتخاب و اداره کند. شما فقظ همبازی هستید و نباید خواست خود را به دختر یا پسرتان تحمیل کنید.
وارد دنیای کودکانه فرزند خود شوید، تعداد سال هایی را که در روز شمار عمرتان ورق خورده است فراموش کنید و فقط همبازی باشید، هم ردیف با فرزندتان. همپای او در بازی شادی و تلاش کنید، ضمن اینکه انتقال مفاهیم آموزشی به او را به خاطر داشته باشید.
شکوفاسازی استعدادهای کودکان یکی دیگر از نتایج مثبت بازی در این دوره سنی است، به طبع حضور والدین در کنار فرزندان می تواند به این کار جهت دهد، ضمن اینکه به شناخت بهتر آنها از توانایی های بالقوه کودک خود کمک می کند.
توجه داشته باشید، بازی هایی که نیاز به خلاقیت و ابتکار دارند نقش مهمی در شکوفا شدن توانایی و استعداد کودک داشته و می توانند راهنمایی برای آموختن یک مهارت در دوران بزرگسالی باشند. مهارتی که کودک توانایی آن را بیش از سایر موارد دارد.
بازی در کنار والدین و ایجاد این امکان که کودک خود برای نقش هایی که در بازی به عهده دارد تصمیم بگیرد می تواند تمرینی برای استقلال وی در دوران بزرگسالی باشد، اینکه بتواند در موقعیت های حساس زندگی بهترین تصمیم را بگیرد. البته از این کارکرد نیز غافل نشویدکه حضور پدر و مادر در بازی و مشارکت آنان می تواند مشورت گرفتن از افراد با تجربه و بزرگسال را نیز به کودک آموزش دهد. موضوعی که نباید از اهمیت آن غافل شد.
از نقشی که همبازی بودن والدین با فرزند خود در تربیت و جهت دادن به توانایی های کودک همچنین ایجاد صمیمیت میان این دو نسل دارد که بگذریم باید گفت، کودک
می تواند در حین بازی نقشی را که در زندگی آینده می تواند بر عهده بگیرد تمرین کند ضمن اینکه قادر خواهد بود علایق خود نسبت به حرفه و شغل ها را بررسی کند. در اینجا حضور پدر و مادر می تواند نقش زیادی در راهنمایی وی و کسب اطلاعات درست داشته باشد. بدون تردید همه دخترها در دوران کودکی نوعی بازی را تجربه کرده اند که به آن مهمان بازی یا خاله بازی می گفتند، بازی ای که در آن دختران نقش مادری و پسرها نقش پدر خانواده را بر عهده می گرفتند، نوعی تمرین نقش. مادر خانواده وظیفه رسیدگی به امور خانه و فرزندان را برعهده می گرفت و پدر نان آوری و مسئولیت های مردانه را تمرین می کرد و با آنها آشنا می شد. در چنین مواردی حضور والدین می تواند، اطلاعات کامل از نقش مورد نظر را به کودک بدهد. علاوه بر این ظاهر شدن در نقش پلیس، راننده، مغازه دار، نامه رسان و … نیز از شیوه هایی است که کودک از طریق آنها با مهارت های بزرگسالی آشنا می شود. بنابراین اگر اطلاعات کاملی در هنگام بازی توسط فردی بزرگسال به وی منتقل شود هم دانسته هایش افزایش می یابد و هم می تواند علاقه خود به حرفه های گوناگون را محک بزند.
توجه داشته باشید که برخی از بازی ها خیالی هستند که در آنها کودک با الهام گیری از تخیل خود، فیلم ها و کارتون هایی که می بیند، به بازی می پردازد. در اینجا نیز حضور والدین می تواند از بروز خطرات برای کودک جلوگیری کند، ضمن اینکه شناخت کاملی از دنیای واقعی به وی می دهد، به این ترتیب که برخی موارد فقط در کارتون ها معنا دارد و در دنیای بزرگسالی می تواند تهدیدی برای سلامت فرد باشد.
از بازی های تخیلی که بگذریم امروزه بازار بازی های فکری داغ است. بازی هایی که کودک را در دستیابی به رشد فکری و ذهنی یاری می کنند و با رشد شناختی و فکری کودک ارتباط زیادی دارند. در چنین موارد نیز والدین می توانند از طریق همبازی شدن با کودک خود وی را در دستیابی به این مهارت یاری کنند.حال اگر تا به امروز از بازی با کودک خود طفره می رفتید یا به آن بی توجه بودید و خستگی را بهانه می کردید پس از خواندن این سطرها می توانید در این باره تجدید نظر کنید و همبازی برای فرزند خود باشید تا هم بتوانید وی را در شناخت توانایی ها و استعدادهای بالقوه یاری کنید و هم رابطه عاطفی خود با کودکتان را تقویت کنید.
نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۰۵ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۵:۳۰ ق.ظ
