توی سایت‌ها و روزنامه‌ها به دروغ ننویسید مشکل انسولین حل‌شده است!

توی سایت‌ها و روزنامه‌ها به دروغ ننویسید مشکل  انسولین حل‌شده است!

گروه جامعه: همیشه شنیدن حرف های درگوشی، سرنخ‌ها را به دست خبرنگارها می‌دهد. در سالن انتظار مطب دکتر همراه با جمعی از بیماران و همراهانشان نشسته‌ام. آن‌ها در انتظار ویزیت و من در انتظار یک مصاحبه. دیر رسیدن پزشک این فرصت را می دهد تا با »مژگان« هم‌صحبت شوم؛ مادری که بیش از ۱۳ سال با دیابت دخترش دست‌وپنجه نرم می‌کند. می‌گوید: »چند هفته پیش از یک پزشکی شنیدم که ۴ نفر به دلیل تحریم‌های دارویی و کمبود انسولین به مرحله کمای دیابتی رسیده‌اند.«
در یک روز به ۳۰ داروخانه رفتم
یک‌لحظه نگاهش را از روی چهره بی‌رمق دخترش برنمی‌دارد. همان‌طور که روی صندلی مطب دکتر نشسته بدن کرخت دختر را به خودش تکیه می‌دهد و آرام می‌گوید: خوبی؟ بهتری؟ دختر حتی نمی‌تواند چشمانش را باز نگه دارد سرش را در آغوش مادر فرومی‌برد. زن از همان‌جا که نشسته صدایش را صاف می‌کند و به خانم منشی می‌گوید: »معلوم نشد آقای دکتر کی میان؟« لهجه‌اش به جنوبی‌ها نزدیک است. از فرصت استفاده می‌کنم و می‌پرسم مسافری؟ »ها! از کرمان اومدم برای ویزیت دکتر. کل دیشب توی راه بودم. به امید گرفتن انسولین روانه تهران شدم.«
زن با چشمان به اشک نشسته نفس عمیقی می‌کشد »دیوانه شدیم آن‌قدر توی شهرمان این در و آن در زدیم به دنبال انسولین قلمی. هفته پیش توی یک روز ۳۰ داروخانه رفتم تا تونستم یک انسولین قلمی پیدا کنم. از آن موقع وحشت کردم. جان دختر من به انسولین بسته است، حالا اومدم تهران ببینم اینجا چطوره؟ گفته بودند پیدا کردن انسولین تو تهران راحت تره؛ اما از صبح که چند تا داروخانه سر زدم فقط تونستم با نسخه پزشک یک انسولین پیدا کنم. اومدم بلکه دکتر یک نسخه دیگه برام بنویسه و دست‌پر به شهرمان برم.«
حرف‌هایش که به اینجا می‌رسد یک‌لحظه سکوت می‌کند. انگار می‌خواهد توازن را در پرسش و پاسخ‌ها حفظ کند می‌پرسد: »ها! شما هم بچه دیابتی داری؟«
می‌گویم خبرنگارم. حالا انگار جمله‌های زن به سمت من خیز برمی‌دارد: »بنویسید انسولین نیست! مرتب توی سایت‌ها و روزنامه‌ها می نویسن مشکل انسولین حل‌شده. کو؟ اگر حل‌شده بود ما اینجا چه می‌کردیم؟ به دنبال انسولین هزار کیلومتر از منزلم، از داروخانه سر خیابانمان فاصله گرفتم. کمبود انسولین کجا حل‌شده؟ چرا ما نمی‌بینیم؟«
زن که حالا خودش را »ایران‌منش« معرفی می‌کند می‌گوید: »تحریم‌های دارویی باجان مردم بازی می‌کند. فکرش را بکنید یک انسولین قلمی که تا همین چند ماه پیش فقط ۴ هزار تومان بود الآن در بازار باید به قیمت ۴۰ تا ۱۲۰ هزار تومان خریداری کنیم. ما حتی حاضریم قیمت ۱۲۰ هزار تومان هم بخریم؛ اما نیست. فکر نکنید وضع اقتصادی خوبی داریم ها نه! قصه مرگ و زندگیه.«
حرف‌هایش که به اینجا می‌رسد خانم منشی ورود دکتر را به بیماران اعلام می‌کند.
تحریم جان بیماران را نشانه گرفته
اولین بیمار با همراهش وارد اتاق دکتر می‌شود. تا جواب آزمایش‌ها را آماده کنند دکتر می‌گوید: »مرتب اعلام می‌کنند که در حال سهمیه‌بندی دارو هستند و قرار است انسولین را در داروخانه‌های منتخب توزیع کنند؛ اما مسئله اینجاست که میزان واردات دارو به نسبت بیماران بسیار کم است. تحریم‌ها ظالمانه است، درست جان مردم را نشانه گرفته. آن‌ها که ادعا می‌کنند تحریم‌های علیه ایران تحریم‌های دارویی نیست بیایند و ببیند. اصلا وقتی تحریم بانکی وجود دارد چطور می‌توان دارو خریداری کرد؟ چطور می‌توان با شرکت‌های دارویی دادوستد مالی داشت؟«
دکتر کلباسی، نایب‌رئیس انجمن دیابت ایران هم هست و برای همین دستش از آمار و ارقام هم پر است: »بین ۸۰۰ هزار تا یک‌میلیون نفر در کشور مبتلابه دیابت نوع یک هستند یعنی همان بیمارانی که در کودکی و نوجوانی به دیابت مبتلا می‌شوند و باید انسولین تزریق کنند. حدود ۵ تا ۶ هزار نفر در کشور هم به دیابت نوع دو مبتلا هستند که ابتدا قرص می‌خورند و سپس انسولین می‌گیرند. راستش قبل از تحریم‌های دارویی شرایط این بیماران برای خرید انسولین راحت بود. حتی انسولین باقیمت بسیار ارزان‌تر از کشورهای همسایه و کشورهای اروپایی به بیمار فروخته می‌شد. قبل از تحریم‌ها طی تفاهم‌نامه‌ای بین سازمان غذا و دارو و سازمان‌های بیمه انسولین با پوشش ۹۰ درصدی بیمه به فروش می‌رسید و بیمار فقط ۱۰ درصد از هزینه انسولین را پرداخت می‌کرد. هر انسولین قلمی به قیمت ۴هزار تومان خریداری می‌شد اما همان انسولین در کشورهای همسایه قیمتش به ۴۰هزار تومان هم می‌رسید.«
یک سوزن به خودت بزن یک جوال‌دوز به دیگری
علی پسربچه ۴ ساله مبتلا به دیابت همراه با مادرش روبه روی دکتر می‌نشینند. مادر درباره پمپ انسولین و کمبود لوازم جانبی پمپ انسولین صحبت می‌کند: »شرکتی دارویی که لوازم جانبی پمپ انسولین را برای ما تهیه می‌کرد در این تحریم‌های دارویی ورشکست شده و نمی‌تواند به تعهد خودش عمل کند.« دکتر رو به من می کند و می‌گوید: »این روزها درد دل‌های بیماران با پزشکشان حول همین جایگزینی دارو و مشکلات مربوط به کمبود انسولین است.«
از اتاق پزشک برای چند لحظه‌ای بیرون می‌روم تا پسرک ۴ ساله و مادرش حس امنیتشان در کنار دکتر تأمین شود. وقت بیرون رفتن از دکتر می‌پرسم: »استفاده از پمپ انسولین، یک کار لوکس محسوب نمی‌شود؟«
آقای دکتر نگاهش را به کودکی می‌دوزد که حالا روی صندلی نشسته و منتظر که دکتر چند کلامی هم با او حرف بزند و می‌گوید: »خیلی سخت است که پدر و مادر بتوانند روزی ۴ مرتبه فرزند زیر ۱۰ سالشان را راضی کنند که به او آمپول بزنند. اگر هم بتوانند، بعد از مدتی تمام بدن کودک پر از کبودی می شود. خانواده‌هایی را می‌شناسم که باوجود مشکلات اقتصادی، پمپ انسولین را خریداری کرده‌اند تا بتوانند شرایط راحت‌تری برای تزریق انسولین فرزندشان مهیا کنند. آن‌ها که می‌گویند این‌یک کالای دارویی تجملاتی است توصیه می‌کنم که اول یک سوزن به خودشان بزنند و بعد یک جوال‌دوز به دیگری.«
قاچاقچی ها کار تحریم گران را تکمیل می_کنند
از دکتر می‌پرسم باوجود تحریم‌های دارویی و کمبود انسولین آیا بیماری داشته‌اید که دچار عوارض انسولین‌های فاسد شده باشد؟
»من این اتفاق را بین بیمارانم مشاهده کرده ام. افرادی برای تهیه دارو به قاچاقچی‌ها مراجعه کرده بودند اما باوجود تزریق انسولین قند خونشان تنظیم‌نشده بود. متوجه شدیم انسولین‌ها در شرایط مساعدی نگهداری نشده بودند. انسولین‌ها باید در دمای خاصی باشند و در غیر این صورت برای بیمار مشکل ایجاد می‌کند. با شرایط تحریم دارویی که منجر به قاچاق دارو می‌شود مشکلات زیادی برای بیماران به وجود آمده است.«
گابریک درخواست‌هایش را داده است
انجمن دیابت گابریک نیز باوجود مشکلاتی که برای تهیه انسولین به وجود آمده این روزها با شرایط سخت‌تری اعضای خود را حمایت می‌کند. انجمن مردم نهادی که همه تلاشش را می‌کند که دیابتی‌های زیرپوشش خود را تا آنجا که ممکن است در آرامش نگه دارد.
»پریسا احمدزاده« کارشناس معاونت مشارکت‌های مردمی انجمن گابریک می‌گوید: »سازمان غذا و دارو اعلام کرده که مشکل انسولین به‌زودی حل خواهد شد. و داروخانه‌های منتخبی را برای توزیع انسولین سهمیه‌بندی می‌کنند.
به گزارش آرازآذربایجان به نقل از تسنیم ، ما هم امیدواریم این اتفاق بیافتد. ما درخواست‌هایمان را مبنی برگرفتن توضیحات بیشتر به سازمان غذا و دارو فرستاده‌ایم ازجمله اینکه لیست داروخانه‌های منتخب را در سایتشان اعلام کنند و یا به انجمن ما برای کمک‌رسانی معرفی کنند. نظارت بر توزیع انسولین را افزایش دهند چون وضعیت بعضی شهرستان‌ها اصلاً خوب نیست و در صورت امکان تعداد داروخانه_ها را بری توزیع انسولین افزایش دهند.«

نوشته شده توسط admin در شنبه, ۳۰ آذر ۱۳۹۸ ساعت ۸:۴۷ ق.ظ

دیدگاه


+ هشت = 11