تمام گروه های سیاسی درآستانه انتخابات مجلس
گروه سیاسی : چند ماه مانده به انتخابات، جریان ها و حزب های سیاسی کشور در حال بسیج نیروهای خود برای کسب موفقیت بیشینه در دستیابی به کرسی های مجلس شورای اسلامی هستند.
فرا رسیدن موسم انتخابات توانسته است تا حدی بازار فعالیت های سیاسی و حزبی را گرم کند. نشانه های انتخاباتی شدن فضای سیاسی کشور در چند ماه گذشته آشکار شده که نشان می دهد ۲ جریان اصلی اصلاح طلب و اصولگرا آرام آرام برای رقابت سیاسی بر سر آرای صندوق های انتخاباتِ پیش رو آماده می شوند. از سوی دیگر، فراهم شدن فضای مناسب موجب ظهور تشکل های سیاسی تازه شده است؛ رخدادی که می توان آن را نمودی از تحقق یکی از شعارهای »حسن روحانی« رییس جمهوری دانست. در ارودگاه اصلاح طلبان حزب »ندا« یا همان نسل دوم اصلاح طلبی ایجاد شده است؛ حزبی که در آذر ماه گذشته مجوز فعالیت خود را از وزارت کشور گرفت و اعلام کرد که در انتخابات مجلس شورای اسلامی با شورای هماهنگی اصلاحات همسو عمل خواهد کرد. در این ارتباط، »صادق خرازی« دبیر کل شورای مرکزی ندا در سخنانی گفته بود که اگر لازم باشد اعضای ندا به صورت مستقل وارد عرصه ی انتخابات می شوند اما این به معنی نادیده گرفتن ضرورت همراهی با شورای هماهنگی اصلاح طلبان و شورای مشورتی رییس دولت اصلاحات نیست. حزب تازه تاسیس اصلاح طلبان هر چند از همان ابتدای کار مورد استقبال چهره های شاخص این جریان قرار نگرفت اما اعضای آن خوب می دانند که برای موفقیت در انتخابات آتی ناگزیر هستند از راهبرد وحدت با اصلاح طلبان بهره گیرند. افزون بر ندا، دیگر احزاب اصلاح طلب نیز آگاهند که در شرایط کنونی با خروج از فهرست واحد و بر هم زدن انسجام شانس خود را برای پیروزی کاهش و کرسی های احتمالی را از کف خواهند داد. حزب «اتحاد ملت» نیز به تازگی مجوز فعالیت خود را از کمیسیون ماده ی ۱۰ احزاب دریافت کرده است. اعتراض های برخی از چهره های اصولگرا به صدور مجوز فعالیت این حزب تا جایی پیش رفت که »عبدالرضا رحمانی فضلی« وزیر کشور را برای ارایه ی توضیح در این خصوص به مجلس کشاند. مخالفان معتقد بودند افرادی با سابقه ی حضور در حزب منحل شده »مشارکت«(جبهه ی مشارکت ایران اسلامی) نباید اجازه ی فعالیت حزبی داشته باشند. شاهد بودیم که این مخالفت ها به جایی نرسید و نه تنها اتحاد ملت به عنوان یک حزب اصلاح طلب به رسمیت شناخته شد بلکه سخنگوی شورای نگهبان نیز اظهار کرد که عضویت در یک حزب منحل شده دلیلی برای رد صلاحیت در انتخابات آتی نخواهد بود. در ماه های گذشته ظهور حزب های تازه محدود به جریان اصلاحات نبوده و جریان اصولگرایی نیز آبستن ظهور تشکل تازه یی با نقش محوری »علی لاریجانی« رییس مجلس است. گمانه زنی ها در خصوص ایجاد این حزب از آغاز مجلس نهم و بعد از شکل گیری فراکسیون »اصولگرایان رهروان ولایت« آغاز و در تحولاتی چون انتخابات هیات رییسه ی مجلس و رای اعتماد به کابینه ی روحانی تقویت شد. در این پیوند، »کاظم جلالی« عضو برجسته ی این فراکسیون، آبان ماه پارسال خبر داد به زودی این حزب تشکیل می شود و به این ترتیب موضوع از گمانه زنی فرا تر رفت. پس از فوت آیت الله »محمدرضا مهدوی کنی« رییس پیشین مجلس خبرگان رهبری و خلاء پدید آمده در جریان اصولگرایی که همیشه برای دست یابی به وحدت از نقش محوری چهره های برجسته و به عبارتی ریش سفیدان بهره می برد، این احتمال مطرح شد که حزب لاریجانی بتواند به عنصر موثری برای پر کردن این فضای خالی تبدیل شود اما در ماه های اخیر شاهد بودیم که این حزب هنوز نیامده با چالش هایی مواجه شده است. فاصله گرفتن چهره هایی چون «محمد رضا باهنر» دبیرکل »جامعه ی اسلامی مهندسین« از فراکسیون رهروان ولایت و گرایش به ائتلاف با جریان تندرو موسوم به »جبهه ی پایداری« یکی از این چالش ها است. تلاش هایی نیز از طرف گروه دیگری از اعضای فراکسیون رهروان برای راه اندازی حزب اعتدال صورت گرفته که از چالش دیگر لاریجانی و همراهانش رخ می نماید. روشن است که هر ۲ جریان سیاسی کشور در ماه های اخیر اقدام هایی را در راستای چیدمان رقابتی و آرایش سیاسی خود آغاز کرده اند. نخستین گام اصلاح طلبان در این خصوص برگزاری همایش بی سابقه ی شورای هماهنگی جبهه ی اصلاحات بود که فصل جدیدی از فعالیت های اصلاح طلبی را نوید داد زیرا بعد از مدت ها فرصت جمع شدن احزاب اصلاح طلب را زیر یک سقف را مهیا کرد. این رویداد سیاسی را می توان گام مهمی در مسیر همسویی اصلاح طلبان و تسری همگرایی فکری- سیاسی به نوعی همگرایی سازمانی- تشکیلاتی دانست. از سوی دیگر با اینکه شرایط کنونی مهیای ایجاد حزب فراگیر اصلاح طلب نیست اما گردهمایی های اینچنینی می تواند نقطه ی آغازی برای تبادل نظر و یافتن راهکار مناسب در جهت حرکت به سوی جبهه یا حتی حزب واحد باشد. بدون شک، جریان اصلاح طلب افزون بر ارایه ی فهرست مشترک، در انتخابات پیش رو دغدغه های دیگری نیز دارد. آنان که پس از روی کار آمدن دولت اعتدالگرای روحانی به یک موفقیت نسبی در انتخابات ریاست جمهوری رسیده و اکنون به کسب اکثریت مجلس امید بسته اند با چالش هایی جدی مانند گذر از صافی شورای نگهبان و تایید صلاحیت نامزدهای خود روبه رو هستند.
یافتن راهی برای عبور از این مساله آنقدر جدی است که موسوی لاری رییس شورای راهبردی اصلاح طلبان چندی پیش از احتمال رایزنی و تعامل با کارگزاران انتخابات سخن به میان آورد. دیگر نکته ی مهم در فعالیت های انتخاباتی این جریان، احتمال ایجاد ائتلافی نانوشته با اعتدال گرا ها و نیروهای نزدیک به دولت است. زمزمه هایی مبنی بر شرکت برخی اعضای دولت در نشست های شورای مشورتی اصلاح طلبان اگر چه از سوی اعضای این شورا تکذیب شد اما گمانه ها در مورد این احتمال را تقویت کرد. تمایل به ایجاد تغییر در ترکیب مجلس و تکرار کامیابی انتخابات ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ عامل مهمی در گرایش به سوی توافق میان این ۲ گروه است که از سوی جریان رقیب به شائبه ی دخالت دولت در انتخابات تعبیر می شود. البته مصوبه ی اخیر مجمع تشخیص مصلحت نظام که بر دخالت نکردن قوای سه گانه در انتخابات تاکید دارد – هرچند پیش از این نیز قوانین مانع دخالت قوا در انتخابات می شد- می تواند تا حدودی این نگرانی ها را رفع کند. با این حال، هشدارهای پیاپی در این خصوص، دولتی ها و جریان های نزدیک به آن ها را نگران می کند که با نزدیک شدن به زمان انتخابات این فضاسازی های رسانه یی جدی تر شود. رسانه های اصلاح طلب این انگاره را می پراکنند که با نزدیک شدن به انتخابات بر میزان فشار سیاسی ناشی از تذکر و سوال در مجلس افزایش خواهد یافت. به هر حال اصلاح طلبان چه با دولتی ها ائتلاف کنند یا نکنند، در شرایط کنونی برای حضور در مجلس و به دست آوردن قدرت تاثیر گذاری بیشتر در عرصه ی فعالیت های سیاسی نیازمند وفاق و انسجام درون گروهی هستند. به نظر می رسد همه ی احزاب این جریان با علم به این ضرورت، خواهان ارایه ی فهرستی مشترک هستند و می دانند که برای کسب موفقیت باید از قطار وحدت پیاده نشوند.
نوشته شده توسط admin در پنجشنبه, ۰۷ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۵:۳۲ ق.ظ
