تقابل میراث های معنوی با ذائقه مدگرایی جامعه

تقابل میراث های معنوی با ذائقه مدگرایی جامعه

گروه فرهنگی: یکی از دلایل اصلی عدم بهره گیری از فرهنگ بومی ملی ما در بخش قابل توجهی از جوانان این سرزمین نبود آگاهی نسبت به آن و همین طور عدم التزام عملی به داشته‌های فرهنگی است. با اینکه همگان مطلعند که فرهنگ و تاریخ این سرزمین، غنی و در میان کشورهای مختلف، فرهنگی درخشان و زبانزد است اما ما مردمان امروزِ ایران کمتر از این گذشته غنی و تاریخی بهره می گیریم.
یکی از مصداق های این فراموشی نحوه لباس پوشیدن ماست؛ آیا به راستی نوع پوشش ما ملی است؟
توجه به طرح و رنگ، استفاده از الگوهای جامعه پسند، قیمت متناسب با وضع اقتصادی تمام اقشار جامعه و برنامه ریزی اصولی و هدفمند برای پرداختن به پوششهای محلی و بومی می تواند دائقه نسل جوان را با فرهنگ بومی و محلی ایرانی و اسلامی آشتی داد و گرایش مدگرایی با لباسهای غربی را به فراموشی سپرد.
ظرافت پوشش اقوام ایرانی در گذر زمان از چنان غنایی بهره مند است که در صورت مطالعه و استفاده هدفمند از آن می توان عظمت تمدن را با طراحی های نوین پوشش به تصویر کشید اما نبود متولی واحد در زمینه پوشش، حمایت نکردن از تولیدکنندگان لباسهای محلی و بی توجهی در گذر زمان، این ظرافت و غنا را به ورطه فراموشی کشانده است.
با تبلیغ لباسهای سنتی و به روز کردن این نوع پوشش می توان در عرصه رقابت با لباسهای غربی موفق عمل کرد.
در حال حاضر بیش از ۸۰ درصد از پوشش مردم بویژه زنان الگوبرداری از سبک های غربی است.
با توجه به تاکیدات مکرر مقام معظم رهبری مبنی بر تقویت سبک زندگی اسلامی- ایرانی باید به همه زوایای زندگی مردم توجه کرد که نوع پوشش نیز از همین ظواهر سبک زندگی به شمار می رود.
باید از سوی دستگاه های متولی تمهیداتی اندیشیده شود تا نوع پوشش محلی بیش از گذشته در جامعه معرفی و تبلیغ شود تا رویکرد افراد به این نوع پوشش به یک امر عادی در جامعه تبدیل شود. پوشش سنتی و بومی اقوام مختلف کشور میراث معنوی ارزشمندی است که نسل به نسل در جامعه پاس داشته شده است که در دهه_های اخیر به دلایل مختلف؛ تحول اوضاع اجتماعی، تاثیرات تبلیغاتی و رسانه ای و تبادل فرهنگی جهت دار و روابط با سایرکشورها در ورطه فراموشی قرار گرفته و نقش آن در تقویت فرهنگ اسلامی- ایرانی مغفول مانده است.
نبود برنامه ریزی مناسب و عدم حمایت از دلایل مهم فراموشی این لباس‌های فاخر و ارزشمند محلی است. پوشاک در تمام کشورها به عنوان یک عنصر فرهنگی مورد توجه قرار می_گیرد چراکه صرفا یک پوشش و لباس نیست بلکه تجلی باورها، عقاید و ویژگی های مذهبی اجتماعی و هنری یک قوم و ملت است که در لباس زنان و مردان و کودکان آن انعکاس داده می_شود. لباس‌های اسلامی و ایرانی ریشه در فرهنگ بومی و ملی دارد، این لباس‌ها از تنوع بسیاری برخوردار است که باید با طراحی مناسب بتوان سلیقه‌ها و نیازهای مصرف‌‌کنندگان پوشاک را تامین کرد. وی با اشاره به این که لباس‌های اسلامی و ایرانی می‌‌تواند جایگزین مناسبی برای لباس‌های فرهنگ بیگانه در جامعه باشد معتقد است این نوع لباس‌ها تنوع مدل و رنگ‌بندی‌های زیبایی دارد که آحاد جامعه به نحو مطلوب می‌‌توانند از آن استفاده کنند. نقش و نگار موجود در لباس‌های محلی که اوج هنر و ظرافت هنرپردازآن را روایت می‌کند، اکنون خود نیز همانند هنرشان به فراموشی سپرده شده است و در انتظار رونق دوباره هنرشان لحظه‌ شماری می‌‌کنند.این نکته که متناسب با پیشرفت جوامع سبک و نوع زندگی و پوشش افراد نیز تغییر می_کند، امری طبیعی و قابل قبول است اما این نباید به معنای طرد مظاهر و جلوه های اصیل فرهنگی منطقه تلقی شود و ضروری است تا در کنار عناصر مدرن، میراث های معنوی خود را نیز پاس داشت و آن را به نسل های بعد انتقال داد.
از همین رو می توان با به روز کردن پوششهای محلی برای نسل های جوان که بیشتر تمایل به پوشیدن لباسهای مد روز و غربی دارند، ایجاد جذابیت کرد و از این طریق نه تنها از آسیب_های فرهنگی این مساله جلوگیری کرد بلکه اثرات مثبت اقتصادی و اجتماعی بسیاری نیز آفرید. در این میان، حمایت از طراحان و تولیدکنندگان لباسهای محلی می تواند راهکار موثری در این راستا باشد.قدر مسلم حفظ لباس های محلی موجود و احیای لباس های محلی فراموش شده یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری و دست مایه جشنواره های فرهنگی خواهد بود. برنامه_های کوتاه مدت در جامعه بازخورد زیادی ندارند و از سوی دیگر مسئولین برخورد جدی با این موج ضد فرهنگی نمی شود و این موضوع زمینه آزادی را ایجاد ساخته است.تاثیر برنامه های هدفمند ماهواره برفرهنگ اصیل اسلامی خانواده_ها، سعی در سست نمودن پی و بنیان خانواده و در نهایت ویرانی آن دارد و این حمله را چنان نرم و آرام انجام می دهد که خانواده ها وجود خطرناک آن را احساس نکنند، لذا باید با هوشیاری وارائه آموزش های لازم و بالا بردن سطح آگاهی مردم در مقابل این توطئه ها به حفظ هویت اسلامی و ایرانی خود بپردازیم و گول تبلیغات رنگین غرب را نخوریم.
باید از سوی دستگاه های متولی این امر مهم تمهیدات کاربردی و با رویکرد بلند مدت اندیشیده شود تا نوع پوشش محلی بیش از گذشته در جامعه معرفی و تبلیغ شود تا رویکرد افراد به این نوع پوشش به یک امر عادی در جامعه تبدیل شود و جامعه از این عنصر فرهنگ ملی پاسداری کند. در بسیاری ازکشورها، لباس خود به تنهایی گویای فرهنگ، تمدن و حتی زبان است و لباس_های بومی و محلی هر منطقه، معرف تمدن و آداب و رسوم آن دیار به شمار می‎رود و از اصالت و جایگاه والایی در فرهنگ هر یک از اقوام برخوردار است. این در حالی است که این فرهنگ غنی و جلوه های آن از جمله خوراک و پوشش محلی در گذر زمان بویژه در مواجهه با پدیده جهانی شدن و مدرنیته جایگاه خود را از دست داده و رو به فراموشی نهاده است.
در حالی که نمی توان با روند مدرن شدن جوامع مقابله کرد اما می توان در کنار آن با بها دادن به فرهنگ بومی خود، از آسیبهای ناشی از فرهنگ های غیرخودی مصون ماند.
پوشش محلی مردم نیز از وجوه فراموش شده فرهنگ اصیل است و احیای این میراث غنی ضروری است اما در روند روبه فراموشی پوشش محلی این منطقه مسوولان امر اقدام شایسته و مناسبی برای جلوگیری از این امر انجام نداده بطوری که امروز با افزایش فروشگاه های عرضه لباس_های مارک غربی در خیابانهای شهر مغازه_های عرضه لباس محلی به یک یا دو مغازه محدود شده است.
این نکته که متناسب با پیشرفت جوامع، سبک و نوع زندگی و پوشش افراد نیز تغییر می کند امری طبیعی و قابل قبول است اما این نباید به معنای طرد مظاهر و جلوه های اصیل فرهنگی منطقه تلقی شود و ضروری است تا در کنار عناصر مدرن، میراث های معنوی خود را نیز پاس داشت و آن را به نسل های بعد انتقال داد.

نوشته شده توسط admin در سه شنبه, ۰۶ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۷:۳۰ ق.ظ

دیدگاه


+ هفت = 10