تغییر نگاه به کودکان کار

تغییر نگاه به کودکان کار

حمید حوزوی
گروه اجتماعی: یکی از مشکلات جامعه امروزی ما، همچون بسیاری از جوامع »آسیب‌های اجتماعی« هستند که از تنوع نیز برخوردارند. در حوزه آسیب شناسی اجتماعی برخی از موضوعات از این بابت مورد مطالعه قرار می‌گیرند که در گسترش آسیب اجتماعی می‌توانند موثر باشند گر چه به خودی خود آسیب اجتماعی نیستند از جمله آن‌ها می‌توان به »طلاق« اشاره کرد. برای ارائه اطلاعات یا هشدار در باره آسیب‌های اجتماعی می‌توان از ظرفیت‌های مختلفی استفاده کرد که از جمله آن‌ها »رسانه« ها هستند. در میان رسانه‌ها هم تلویزیون بیشترین نفوذ را در جامعه دارد. هراز چندگاهی فیلم‌ها یا سریال‌هایی ساخته و پخش می‌شوند که به اصطلاح رنگ و بوی آن‌ها پرداختن به آسیب‌های اجتماعی است. یکی از این سریال‌ها که تقریبا مورد توجه مردم قرار گرفت سریال »آوای باران« بود. در این یادداشت قصد پرداختن به مسائل فنی فیلم را ندارم چون اطلاعاتی ندارم. ولی قصد دارم به بهانه این سریال به نکاتی در چند یادداشت کوتاه اشاره کنم. گرچه شاید بیشتر هدف این سریال نشان دادن عواقب مال حرام باشد ولی بهانه‌های زیادی هم برای پرداختن به آسیب اجتماعی می‌دهد. کودکان خیابانی یا کودکان کار خیابانی یکی از موضوعات اصلی این سریال بود. کودکانی که بنا به دلایل مختلف از جمله: بی سرپرستی، بد سرپرستی، طلاق والدین، فرار از منزل خشونت‌های خانگی، گرایش به مصرف مواد مخدر، ارتکاب بزه‌های متعدد و …مجبور می‌شوند کار کردن در خیابان را بر ماندن در خانه ترجیح دهند. کیانوش، جاوید، حامد، گل پری شهناز و …نمونه‌ای از این گروه از کودکان هستند. حتی شکیب که کودکان را استثمار می‌کرد، خود نمونه ایی از این گروه بود. کودکانی که کار در خیابان و کسب در آمد به هر قیمتی حتی سرقت را بر مدرسه، بازی، تفریح و … ترجیح می‌دهند تا زنده بمانند. در بدترین شرایط زندگی می‌کنند، تحقیر می‌شوند، فشارهای جسمی و روحی مختلفی را تحمل می‌کنند بدترین لباس‌ها را می‌پوشند، غذای خوب نمی‌خورند تا بتوانند برای ارباب یا مالک خود که همان شکیب است کسب درآمد کنند.
با فرهنگ خیابان بزرگ می‌شوند لذا تلاش می‌کنند بیشتر خلاف کنند تا زودتر قدرت بگیرند. البته نباید به همه کودکان خیابانی یا کار به چشم بزه کار نگاه کرد. در حالی که کودک هستند ولی هیچ‌گاه کودکی را تجربه نمی‌کنند. در بچه گی بزرگسال می‌شوند؛ لذا لذت کودکی را نمی‌چشند. لذتی که لازمه تکامل شخصیتشان است. کیانوش این سریال نمونه این گروه است.

نوشته شده توسط admin در چهارشنبه, ۱۶ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۶:۱۰ ق.ظ

دیدگاه


− چهار = 1