بیکاری وعدم امنیت شغلی درد مشترک جامعه امروز

بیکاری وعدم امنیت شغلی درد مشترک جامعه امروز

گروه اقتصادی: هرچند بیکاری امروز درد مشترک تمام افراد جامعه است، اما نکته اصلی اینجاست که اکثر شاغلان، امروز از حقوق و دستمزد خود رضایت ندارند وبرای تأمین معاش زندگی خود مجبور به فعالیت‌ در شیفت‌های مختلف کاری هستند.ریشه این نارضایتی ها در تبعیض هایی است که در اکثر ادارات و بنگاه‌های کاری دیده می‌شود. بارها دیده شده که یک نیروی کار با داشتن وظایف مشترک با همکار خود، حقوق و مزایای یکسانی دریافت نمی‌کند. ماجرا چیست؟نقش پارتی بازی شغلی؟ بی_عدالتی نفوذیافته در بازار کار؟ خلاصه علت کجاست را کسی تا کنون به آن دست نیافته است. به هر حال از جامعه ۲۲ میلیونی شاغل ، کمتر دیده می‌شود که افراد با گروه های شغلی و توانایی‌های یکسان، درآمدهای یکسان کسب کنند و از جایگاه امن شغلی برخوردار باشند. اما شرایط دشوار زندگی باعث شده که امروز در بازار گرم بیکاری، تمام شاغلان دو دستی به شغل دست و پا شکسته خود بچسبند و برای حفظ آن تلاش کنند.امنیت شغلی این است که شخصی بتواند شغل خود را حفظ کند و احتمال بیکار شدن شخص بسیار پایین باشد . نمونه این موضوع در مقایسه کارگران رسمی با کارگران پیمانی دیده می‌شود. به راستی کار کردن با حقوق کمتر از حداقل‌های قانونی بهتر است یا بیکاری؟
در جامعه ۲۲ میلیونی شاغلان حدود ۹۰ درصد دارای قرارداد‌های موقت هستند. طی دو دهه گذشته تعادل در عرضه و تقاضای نیروی کار رنگ باخته است. با افزایش بی شمار تعداد متقاضیان شغل امنیت شغلی افت کرده و کمتر کارگری به صورت دائمی در جایی استخدام می‌شود و معنی استخدام در آگهی‌های رنگارنگ روزنامه‌ها اشتغال موقت رایج در بازار است. خلاصه زمانی که بازار با بحران اقتصادی روزگار می گذراند. نیروی کار مجبور است با ساز کارفرما همراه شود. اوضاع نامناسب شغل و قراردادها تا جایی پیش رفته که بسیاری از جوانان حاضر به فعالیت در بدترین شرایط هستند. قراردادهای سفید امضا، قراردادهای کوتاه مدت، فعالیت بدون قرارداد، همکاری با نصف حقوق وزارت کار، دستمزد بدون حق بیمه و… نمونه هایی از شروط کارفرمایان هنگام عقد قرارداد با کارگران است.تیرماه سال جاری بود که بخشنامه لزوم رفع تبعیض حقوقی بین شاغلان به ویژه نیروهای پیمانکاری ورسمی ابلاغ شد.کارگران پیمانی نمونه کارگرانی هستند که در بحران های اقتصادی و وضعیت ناهنجار شغلی برای ترس از بیکاری مجبور به فعالیت در فضایی هستند که حقوق و مزایای آن با تبعیض نسبت به همکارانشان پرداخت می‌شود و از همه مهمترامنیت شغلی ندارند.
حتی این بخشنامه هم نتوانست دردی از مشکلات این دسته از کارگران را دوا کند. نمایندگان کارگری عنوان می‌کنند تنها بخشنامه و ابلاغیه برای رفع تبعیض حقوق و دستمزد نیروهای شرکتی، پیمانکاری و قراردادی کافی نیست و باید راه‌های فرار کارفرمایان متخلف شناسایی و بسته شود.این در حالی است که با وجود نرخ بیکاری عمومی کشور در پائیز امسال ۱۰٫۷ درصد بوده اما این نرخ برای جوانان تا ۲۴ ساله بین ۲۲ تا ۵۲٫۹ درصد در نوسان گزارش شده است. بررسی جدیدترین گزارش رسمی مرکز آمار ایران از اوضاع نرخ بیکاری کارجویان در ۱۲ گروه سنی نشان می دهد که نرخ بیکاری در مهم ترین گروه های سنی جوینده کار کشور همچنان بالا و دستکم ۲ برابر نرخ عمومی کشور است.
کارشناسان می گویند درست است که نرخ عمومی بیکاری کشور در پائیز امسال ۱۰٫۷ درصد اعلام شده که خود نرخ بالایی برای اقتصاد بزرگ ایران به شمار می رود اما وقتی نرخ بیکاری را می توان بهتر درک کرد که اوضاع بیکاری در گروه های سنی اصلی جوینده کار کشور را بررسی کنیم.در پاییز امسال، نرخ بیکاری جوانان ۲۰ تا ۲۴ ساله کشور که از مهمترین گروه های جستجو کننده شغل در بازار کار ایران هستند، ۲٫۴ برابر نرخ عمومی بیکاری کشور بوده است. اوضاع زمانی بهتر قابل درک است که بدانیم این نرخ در مورد زنان ۲۰ تا ۲۴ ساله جوینده شغل ۴٫۲ برابر نرخ عمومی بیکاری کشور بوده است.
علاوه بر اینکه نرخ بیکاری زنان زیر ۳۰ سال کشور هم اکنون دو برابر نرخ بیکاری مردان جوان در این سن است، نرخ بیکاری زنان ساکن در شهرهای کشور نیز ۱٫۸ برابر بیشتر از نرخ بیکاری زنان زیر ۳۰ سال ساکن در روستاهای کشور است. به بیان ساده تر، نرخ بیکاری در مهمترین گروه سنی جوینده شغل کشور در پاییز امسال حداقل ۲۲ درصد و حداکثر ۵۲٫۹ درصد بوده است.کمترین نرخ بیکاری کشور در حال حاضر مربوط به گروه سنی ?? ساله و بیشتر است که قاعدتا این گروه سنی دیگر نباید متقاضی کار و باقی ماندن در بازار کار کشور باشند اما مسائل مالی و مشکلات معیشتی طی سال‌های اخیر باعث شده تا سالمندان نیز در رقابت جدی با جوانان برای دستیابی به فرصت‌های شغلی قرار بگیرند؛ از این رو در این گروه سنی نیز هم اکنون ۰٫۹ درصد بیکاری وجود دارد.در ۳ ماهه پائیز امسال نرخ بیکاری در گروه سنی ۱۰ تا ۱۴ ساله کشور که هنوز آماده ورود به بازار کار نبوده و عموما در دوران تحصیل به سر می‌برند، ۳٫۲ درصد بوده و این نرخ برای گروه سنی ۱۵ تا ۱۹ ساله کشور به یکباره به ۲۱٫۵ درصد بالغ می_شود. همانگونه که عنوان شد، بیکاری ۲۰ تا ۲۴ ساله ها ۲۶٫۵ درصد و نرخ بیکاری ۲۵ تا ۲۹ ساله های کشور نیز ۲۰٫۸ درصد بوده است.۳۰ تا ۳۴ ساله_ها ۱۱ درصد و ۳۵ تا ۳۹ ساله ها نیز ۶٫۶ درصد نرخ بیکاری دارند. نرخ بیکاری در گروه سنی ۴۰ تا ۴۴ ساله کشور ۴٫۳ درصد و در گروه سنی ۴۵ تا ۴۹ ساله نیز ۴ درصد است، همچنین این نرخ برای گروه سنی ۵۰ تا ۵۴ ساله کشور ۳٫۸ درصد و برای گروه سنی ۵۵ تا ۵۹ ساله نیز ۴٫۲ درصد اعلام شده است.نهایتا ۶۰ تا ۶۴ ساله_ها دارای نرخ بیکاری ۱٫۴ درصدی و افراد بالای ۶۵ سال کشور ۰٫۹ درصد بیکاری دارند. البته نرخ بیکاری زنان ۶۰ سال به بالا صفر است که نشان می دهد، زنان از دوره بازنشستگی به بعد معمولا دیگر به دنبال کار جدید نیستند.در عین حال، نرخ عمومی بیکاری مردان در کل کشور ۹ درصد و زنان به میزان ۱۸٫۹ درصد است. مردان و زنان شهرنشین کشور در پائیز امسال ۱۱٫۷ درصد بیکاری داشته اند و نرخ بیکاری مردان ۹٫۴ درصد و زنان نیز ۲۲٫۹ درصد است. مردان و زنان روستایی در پائیز سال جاری ۸٫۱ درصد بیکاری را تجربه کرده اند و این نرخ در مورد مردان به میزان ۷٫۹ درصد و برای زنان نیز ۹٫۲ درصد بوده است.
به هر حال با توجه به آنچه در این نوشتار بیان شد شاغلان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنندو باب شدن قراردادهای مختلف اعم از سفید امضا،کوتاه مدت و ماهیانه دردسرهایی است که این روزها در بازارکار به وفور دیده می‌شود و موجب نارضایتی بخش عظیمی از نیروی کار شاغل است.
اما در کنار آن، اوصاف خراب اقتصادی و دشواری مردم برای تأمین معیشت خانواده خود در شیفت‌های مختلف کاری تشخیص بیکاری با داشتن شغل بدون امنیت شغلی و حقوق و دستمزد ناعادلانه را سخت کرده؛ به راستی تدبیر دولت در این زمینه چیست؟

نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۰۳ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۶:۵۲ ق.ظ

دیدگاه


− پنج = 1