برگزاری مراسم برای ائمه اطهار و درشأن ایشان

برگزاری مراسم برای ائمه اطهار و درشأن ایشان

علی رزم آرای
گروه فرهنگی:اشاره، مردادماه سال جاری به پیروی از سال¬های گذشته در دهه کرامت یکی از جشنواره¬های بزرگ ادبی کشور با گستره بین¬المللی در استان ما یعنی آذربایجان غربی و شهر ما یعنی ارومیه برگزار شد.
نوشتار زیر در همان ایام و بعد از برگزاری این جشنواره از سوی نویسنده آن به قلم سپرده شده بود اما به احترام آقا علی بن موسی¬الرضا در همان ایام متعلق به ایشان از انتشار آن ( از سوی نویسنده) صرف نظر شد.
اما اینک که زمانی دوماهه از برگزاری این رخداد بزرگ می¬گذرد و نیز از پی برگزاری نمایشگاه کتاب استان….! وهمچنین رویه اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص عرصه ادبیات و هنر و به ویژه تئاتر و هنرهای تجسمی آن هم در چنین ایامی که خاصه¬ی سیدالشهدا حضرت امام حسین(ع) است به انتشار آن مبادرت می¬شود:
نویسنده این نوشتار پیش از این نیز حول موضوع جشنواره و فرایندهای مربوط به برگزاری و اجرای آن با عناوین و مناسبات مختلف از جشنواره مطبوعات استان تا جشنواره شعر و داستان سوره تا جایزه ادبی ارومیه و …. چندین نوشتار متفاوت و مستقل از همه به قلم سپرده است.
از این رهگذر اشاره به اثر و اثرات برگزاری چنین جشنواره¬های که مسیر اصلی آنها بر محور رقابت، جریان ¬سازی¬های مختلف هنری، ادبی و
نیز ایجاد جریان¬ و تحرک اجتماعی جهت پویاسازی فرهنگی و پیامد آن ایجاد زمینه¬های متناسب اقتصادی و سیاسی و …. در متن جامعه انسانیِ مخاطب این جشنواره¬ها برای حرکت رو به جلو نیز از نکات مهم نوشتارهای مورد اشاره است.
اما وقتی برگزاری جشنواره¬ای خاص و با برد بین¬المللی با نام ائمه معصومین گره می¬خورد و یا به مناسبت خاصی چنین اتفاق بزرگی روی می¬دهد دیگر خود جشنواره و فرایند ناظر بر آن رویکرد بدیهی و عادی ندارد و نمی¬توان براحتی از کنار موضوع گذشت.خاصه که ادبیات چاشنی برگزاری چنین جشنواره¬ای باشد! دنیای ادب، جهان کلام ومعجزه زبان در مسیر روشن بخش مبانی امامت و ولایت قرار می¬گیرد. یعنی اینکه لفظ و صحبت عادی و روزمره در کار نیست که شأن کلام باید در حد والاتری به کار رود؛ و برای چنین منظوری ساختار و سازمان برگزاری چنین جشنواره¬ای باید خاص و بالاتر از حدود تعریف شده یک جشنواره استاندارد باشد.
تا هم شأن¬کلام و هم¬شأن برگزاری آن تؤامان باهم درخور موضوع و نام جشنواره باشد.
بزرگی در نشستی که به نام ائمه معصومین و به نام نامی امیرالمومنین مولاعلی برگزار می¬شد اشاره به نکته¬ای خاص کرد که خلاصه همه اشارتی است که در بالا پرداخته شد.
این بزرگ چنین گفت: شعر، کلام و ادبیاتی که به نام و رسم رسول خدا و آل طاهر او ائمه معصومین (ع) از قلم ساطع می¬شود باید در حد نام و رسم این بزرگان و در حد اعلی باشد، والا نباید گفته شود و نباید نوشته شود.
جان کلام همین است، چه شعر باشد، چه داستان، چه کلام از هر نوع و چه مراسم و یا برنامه خاص تحت هر عنوان همچون جشنواره و کنگره و …. اگر به نام و رسم ائمه معصومین (ع) مسما باشد باید در حد اعلی باشد والا نباید، گفته شود، نوشته شود و برگزار شود.
اما اصل مطلب. روز پنج شنبه به تاریخ ۲۹ مردادماه دهمین دوره جشنواره بین¬المللی شعررضوی (ترکی آذری) در استان ما و شهر ما ارومیه با حضور میمهان خارجی از جمهوری آذربایجان، ترکیه و عراق برگزار شود.
جشنواره¬ای که هر سال مقارن با ایام دهه کرامت ( ایام ولادت غریب الغربا حضرت امام رضا(ع) و خواهر بزرگوارشان خانم فاطمه معصومه (ع)) برگزار می¬شود و امسال ۱۲ سال از تقویم آن می گذرد! آنچه موضوع اصلی این نوشتار را شکل می¬دهد، محتوا وشیوه¬ اجرایی و برگزاری این جشنواره به سیاق سال¬های گذشته بود.قبل از هرچیز تعاریفی از حیث ساختار و سازمان برگزاری جشنواره در معنای کلی آن به دست داده می¬شود تا مستندتر به ارائه مواردی که طرح خواهد شد پرداخته شود: »جشنواره یا فستیوال، برگزاری مراسمی است که برگزارکنندگانش می‌خواهند اتفاق مبارکی که مثلاً سال پیش ( یا سال¬های پیش) در عرصه‌های مختلف علمی، هنری، فرهنگی، صنعتی و نظایر آن رخ‌داده است، امسال مورد معرفی و تجلیل و تمجید قرار دهند. سخنرانان جشنواره می‌توانند در باب موضوع جشنواره، از هر دری سخن‌گویند با این تفاوت که مطالب باید به‌سوی معرفی و تجلیل و تمجید میل داشته باشد.
در برخی دیگر از جشنواره‌ها به بزرگداشت و یا تجلیل از محصولی خاص پرداخته می‌شود و یا با معرفی جوایزی فصلی برای تشویق عموم در شرکت و مشارکت در رویداد خاصی تلاش می‌شود.« ( ویکی پدیا)
موارد زیر به شکل تیتروار و با توجه به شرح درون متنی این نوشتار و نیز تعریف فوق از جشنواره مورد اشاره قرار می¬گیرند که از جمله نواقص این جشنواره در بعد اجرایی آن بودند: مورد اول: حضرت امام رضا (ع) نیاز به معرفی ندارد و خود به گونه¬ای معرف دیگران است. مورد دوم: سخنرانی یا رفع تکلیف؟!مورد سوم: زمان بندی نامناسب ۴ ساعته صبح و عصر به شکل ممتد!
مورد چهارم: ساماندهی مهمانان که خارج از زمان برگزاری جشنواره به حال خود رها شده بودند به ویژه در ساعات پذیرایی و صرف نهار!
مورد پنجم: اجرا، صحن جشنواره یا برنامه¬ای تلویزیونی! مورد ششم: قهر با ادبیات معاصر و صورت¬های جدید شعری!؟
مورد هفتم: ای کاش برنامه¬ریزی می¬شد برای فعالیت یک ساله شاعران وسخنوران حول محور عنوان جشنواره یعنی شعر رضوی؟!مورد هشتم: بین¬المللی؟!مورد نهم: نبود کارگاه و فضای مناسب برای گفتمان شعرای مهمان خارجی با شعرای وطنی؟!مورد دهم: بی توجهی به پتانسیل ادبی استان و گمشدن فعالان ادبی استان و کلانشهر ارومیه در شلوغی مهمان¬های عادی؟! وا… اعلم

نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۲۷ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۶:۰۳ ق.ظ

دیدگاه


× 4 = هشت