برچسب زشتی به شهرمان نزنیم
گروه اجتماعی:سالهاست که به وجودشان عادت کرده ایم و گویی جزئی از زندگیمان شده اند. همان برچسب های تبلیغاتی که هرروز بر روی در و دیوار ساختمان هایمان و حتی تیر برق، کنتور و علمک گاز و شیشه ها و… می بینیم.
عمدتا تحت عنوان تخلیه چاه، لوله بازکنی، حمل اثاثیه و….جداره های ساختمان ها و مبلمان شهری همواره از مهمترین عناصر شکل دهنده ی سیمای شهرها و ترسیم تصویر ذهنی از محیط شهری در اذهان شهروندان بوده و خواهند بود.
اما چند سالی است که مورد هجوم انبوه برچسب ها و آگهی های تبلیغاتی قرار گرفته اند. و بعضا ظاهری نازیبا یافته اند. ورودی خانه ها و محل کسب و پیشه که زمانی بر سردرشان کتیبه هایی منقش به اسماء الهی نصب بوده، چند وقتی است که پذیرای تکه کاغذهایی حاوی یک اسم و شماره تلفن برای اموری شده که شاید در طول عمر آن بنا یکی دو بار بیشتر نیاز نباشد. پدیده ای که بدون خواست جامعه ی شهری بر پیکره ی شهر تحمیل می شود و عموم شهروندان از آن دل خوشی ندارند.
چرا که هر روز شاهد اضافه شدن این عناصر ناخواسته بر روی در و دیوار منزل و محل کسبشان هستند و برای پاک کردن آثار به جامانده وقت و انرژی قابل توجهی صرف می کنند. اگر بخت با آنها یار باشد شاید درحین چسبانده شدن برچسب ها با جوانی احتمالا بیست و چندساله که در قبال دریافت مزدی اندک حاضر به این کار شده، ملاقات کنند و در همان دم به مقابله با آن بپردازند.
اگر هم با شماره تلفن و شرکت مربوطه تماس بگیریم، خطای کار به گردن آن جوانک بخت برگشته انداخته خواهد شد که نتوانسته محل مناسب برای الصاق در دیوار را بیابد!
آیا در و دیوار جزو ملک شخصی حساب نمی شود؟ آیا مالک حق ندارد به علت تخریب مال خود در اثر چسباندن برچسب ها از سوی اشخاص مربوطه ، شکایت و طلب خسارت کند؟ یا شهرداری که به نمایندگی از جامعه ، مالک مبلمان شهری به حساب می آید حق اقامه دعوی ندارد؟ مطمعنا حتی اگر چنین اراده ای از سوی مالک و شهرداری وجود داشته باشد، انجام آن مستلزم صرف زمان و انرزی زیادی خواهد بود تا به سر منزل مقصود رسیده شود.
علاوه بر این برچسب ها، معمولا شاهد هستیم که آگهی های تبلیغاتی به صورت تکه کاغذهایی کوچک و بزرگ از لای در به درون منزل و مغازه مان انداخته شده اند که عمدتا سرنوشتی جز سطل زباله ندارند .حتی شاید آنها را ندیده و نخوانده به دور بیاندازیم. مثل پیامک های تبلیغی که نخوانده از روی گوشی هایمان پاک می کنیم!
چاره چیست؟ آیا این وضع را نمی توان تغییر داد؟ بیماری را که اغلب شهرهایمان بدان دچار شده اند نمی توان درمان کرد؟
برای حل این مشکلات باید چندکار اساسی انجام داد. نخست آنکه به جای نصب برچسب های متفاوت و متعدد، اصناف را وادار کنیم آگهی تبلیغی خود را در کتابچه ای جامع با موضوعات مختلف و حاوی اعلان ها و نیازمندی ها چاپ کنند و بطور متناوب بر حسب محدوده خدمات خود در مناطق مختلف شهر توزیع کنند.
که باعث صرفه جویی در هزینه و زمان هم خواهد بود. متولی این امر هم می تواند شهرداری باشد که هم از زشتی سیمای شهر جلوگیری کند و هم بتواند در کنار تبلیغات اصناف، فعالیت ها و خواست های خود از شهروندان را نیز اطلاع رسانی کند. البته شهرداری نیز می تواند مراحل جذب آگهی، چاپ و توزیع این کتابچه ها را از طریق قراردادهای مشخص به کانون ها و دفاتر تبلیغاتی واگذار نماید.
دوم، از طریق برنامه های شبکه های استانی صدا و سیما در هر شهر نسبت به پدیده ی برچسب های مزاحم انتقاد و همچون برنامه های آموزنده و نسبتا موفق ترافیک و مصرف گاز و انرژی نسبت به فرهنگ سازی در بین مردم که اصناف نیز جزو همین مردمند، اقدام شود.
سوم، سازمان های زیباسازی شهرداری ها در محل های مناسب نسبت به تعبیه پانل های تبلیغی جدید در ابعاد و جنس کارآمد اقدام کند و نسبت به استفاده از آن ها از سوی اصناف ترغیب صورت گیرد. به علاوه، سازمان زیباسازی با تشکیل اکیپ هایی از نیروهای شهرداری نسبت به پاکسازی دیوارها از برچسب ها به گونه ای که به نمای ساختمان ها آسیبی وارد نشود، اهتمام بورزد.
و در نهایت بعد از تحقق مراحل فوق، برخورد قانونی با متخلفان که مطمعنا تعدادشان کمتر خواهد بود، از سوی مراجع ذی ربط به نحو مقتضی صورت پذیرد.
نوشته شده توسط admin در چهارشنبه, ۰۶ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۶:۴۴ ق.ظ
