برای کنترل بحث های زناشویی موضوع را از دیدهمسرتان ببینید
گروه خانواده و سلامت: همه زن و شوهرها بحث و درگیری دارند و این کاملا طبیعی و نشان دهنده سالم بودن یک رابطه است. در یک رابطه سالم هیچ راهی برای اجتناب از بحث کردن وجود ندارد. اگر بتوانید هنگام بحث آرامشتان را حفظ کنید تنها با یک جمله می توانید بحث را از بدترین حالت به بهترین حالت برگردانید یا حتی به آن خاتمه بدهید.
شاید این کار در لحظه اوج درگیری کمی سخت باشد اما با گفتن این جملات به همسرتان نشان می دهید که به حرف های او گوش می دهید و درک می کنید که چرا ناراحت است. تمام این ها منجر به ختم بحث و درگیری می شود.
بهترین جملاتی که در حین بحث می توانید به کار ببرید: “میفهمم چی میگی” یا “شاید در این مورد حق با تو باشه” و هر جمله ای که به او بفهماند حرف هایش را شنیده اید و نقطه نظر او را هم در نظر می گیرید.با به کار بردن این جملات دیگر در بحث ها در نقطه مقابل و بر ضد همسرتان قرار نمی گیرید. بلکه نشان می دهید که موضوع بحث برایتان مهم است و به تمام حرف هایش گوش می دهید.
به جای ناراحتی کردن این جملات را در درگیری به کار ببرید. شاید این کار کمی سخت باشد اما اگر کمی از خشونت و مخالفت های تان را کنار بگذارید خیلی سریع تر به بحث ها خاتمه می دهید و کمتر آسیب روحی می بینید.البته فقط گفتن این جملات مهم نیست بلکه نحوه گفتن آن ها نیز مهم است. اگر این جملات را با لحن تند و پرخاشگرانه به زبان بیاورید کوچکترین ارزشی نخواهند داشت. قبل از این که بخواهید درگیری را تشنج زدایی کنید ابتدا کمی آرام شوید و نفس عمیقی بکشید. اگر احساس کردید که نمی توانید این کار را انجام دهید به همسرتان بفهمانید که از ناراحتی زیاد نمی توانید جوابی بدهید و از گفتن چیزی که بعدها پشیمانی به بار بیاورد پرهیز کنید.
این کار از آب خوردن هم آسان تر است. اگر کمی آرام شوید و برای لحظه ای مکث کنید و جوابی ندهید هم از گفتن چیزی که باعث پشیمانی شود جلوگیری کرده اید و هم به خودتان زمان بیشتری برای فکر کردن درباره موضوع بحث می دهید. وقتی به خودتان زمان بیشتری می دهید ذهن تان آزادتر می شود و راحت تر می توانید آن درگیری را مدیریت کنید و این هم به نفع شماست و هم به نفع همسرتان.اگر برایتان سخت است که در لحظه درگیری سکوت کنید و صبور باشید برای یک لحظه یکی از ویژگی های همسرتان را که خیلی دوست دارید به یاد بیاورید. وقتی به خاطر خود بیاورید که چرا همسرتان را دوست دارید و چرا با او زندگی می کنید دیگر با او نمی جنگید. پس به او بگویید که چرا دوستش دارید. به خصوص در لحظه درگیری تا از به جای درگیری لحظات شادی را برای خود بسازید.درگیری ها به راحتی باعث ایجاد لحظاتی تلخ و منفی در زندگی می شوند. برای جلوگیری از این عواقب منفی سعی کنید راهی برای تحسین همسرتان پیدا کنید. بهترین ویژگی هایش را به خاطر بیاورید و به او اجازه بدهید این را بداند که هنوز هم برای او ارزش قائل هستید و دوستش دارید.اگرچه قهر در میان بیشتر همسران اتفاق می‌افتد و اغلب به عنوان شیوه‌ای برای جلب نظر و توجه به کار گرفته می‌شود، اما در میان برخی زوجین، این مساله جدی تر است. قهر همسران، رفتاری است که اغلب به صورت یک عادت غلط رفتاری برای مواجهه با مشکلات ترجیح داده می‌شود یا به عنوان حربه‌ای برای دفاع از خود یا آزار دیگری، مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته روان شناسان نظری متفاوت دارند و معتقدند قهر، نامساعدترین و آسیب زاترین روش انتخابی زوجین برای حل مسائل است و معمولا پیامدهای منفی جبران ناپذیر آن، موجب بر هم ریختگی سامان زندگی و خانواده می‌شود. کسانی که با این مشکل درگیرند، بخوبی می‌دانند که قهر چون سمی مهلک، در نخستین درجات موجب عذاب و فرسودگی و در بالاترین حد، باعث دلسردی و دلزدگی و در نهایت ختم رابطه می‌شود. گاه این افراد ترجیح می‌دهند روزی چند بار مورد ضرب و شتم و فحش و دشنام همسرشان قرار بگیرند، اما با قهر او مواجه نشوند.اما چرا برخی همسران قهر می‌کنند و روزها و گاه ماه‌ها وسال‌ها بر قرار قهر خود پایبند باقی می‌مانند؟ از این که بی‌توجه به حرف‌‌‌هایم باشد، احساس دلخوری و ناراحتی می‌کنم، اما چه کنم که کاری از دستم برنمی‌آید. اصلا حوصله کل‌کل ندارم. می‌دانم هر چقدر بگویم، باز کار خودش را خواهد کرد! خیلی وقت‌ها ترجیح می‌دهم قهر کنم تا شاید به خودش بیاید و این‌قدر مرا آزار ندهد. اگر چه این روش گاهی موثر است، اما من چاره‌ای جز این ندارم… »
آیا تا به حال با خود اندیشیده‌اید که چرا وقتی از همسرتان دلگیر و ناراحت می‌شوید، از او دوری می‌کنید یا نسبت به او بی‌توجه می‌شوید؟ به نظرتان قهر کردن و حرف‌نزدن، شیوه مناسبی برای حل مشکلات و تنبیه همسرتان است یا این که این روش بیش از پیش، بر رابطه‌تان آسیب می‌رساند؟
محل نگذاشتن، بی‌توجهی، ترشرویی، جواب سربالا دادن، نادیده گرفتن، لجبازی، کینه‌جویی و در نهایت، قطع ارتباط، ساده‌ترین روش مواجهه با مشکلات ارتباطی است و بی‌تردید معنایی جز فرار کردن ندارد؛ فراری که نشانه ترس، ناپختگی و ضعف شخصیتی است. بسیاری از زوجین به جای آن که دنبال راهکاری مفید برای حل مشکلاتشان باشند، سعی می‌کنند صورت مساله را به طور موقت یا برای همیشه پاک کنند، که این عین ناتوانی است و نداشتن مهارت در بیان مشکلات و ناراحتی را نشان می‌دهد.
«کاملا به یاد دارم، هر وقت مادرم نمی‌توانست پدرم را متقاعد به انجام کاری کند، چند روزی قهر می‌کرد و بعد پدرم گوش به فرمانش می‌شد. حالا من هم اگر چند روزی محلش نگذارم، بی‌تردید به خودش می‌آید و به انجام خواسته‌های من رضایت می‌دهد. بسیاری از افراد، عادت به باجگیری عاطفی دارند، به این معنا که با توسل آگاهانه به قهر سعی می‌کنند به اهداف کوچک و بزرگشان دست یابند. الگوبرداری از رفتار دیگران بخصوص والدین یا زندگی با افراد مستبد و زورگو و سرکوب نیازها و امیال طبیعی، باعث پرورش رفتارهایی چون قهر و لجبازی می‌شود. معمولا فرد این خصیصه نهادینه شده در شخصیتش را تا بزرگسالی با خود یدک می‌کشد و در صورت مواجهه با مشکلی، با توسل به آن (ترفند قهر کردن)، کارش را پیش می‌برد. این افراد در فرآیند شکل گیری شخصیت‌شان در کودکی بخوبی یاد گرفته‌اند که اگر بهانه‌گیری کنند و روی نقطه ضعف دیگران انگشت بگذارند، خیلی سریع و راحت می‌توانند با مستاصل کردنشان، رضایت آنان را برای رسیدن به اهدافشان جلب کنند.
نوشته شده توسط admin در سه شنبه, ۲۷ تیر ۱۳۹۶ ساعت ۹:۰۲ ق.ظ
