ایدز آتشی زیر خاکستر درجامعه خواب زده

گروه اجتماعی:نخستین مورد ثبت شده ابتلا به ویروس HIV در ایران مربوط به سال ۱۳۶۶ است؛ زمانی که یک کودک شش ساله هموفیلی از خون_های ارسالی فرانسه استفاده کرد و اولین بیمار HIV ایران نام گرفت، این خون های آلوده البته زندگی بسیاری دیگر را هم جهنم کرد.
پس از آن بود که در میان غفلت و انکار مسئولان، آمار مبتلایان HIVHIVرشد کرد؛ گرچه در ابتدا مهمترین عامل انتقال ویروس، فرآورده های خونی آلوده بود اما در ادامه، تزریق با سرنگ آلوده جای آن را گرفت و به اولین علت شیوع بیماری تبدیل شد.
ابتلا به ویروسHIVعلت های مختلفی دارد که شامل تزریق با سرنگ آلوده، رابطه جنسی، انتقال از مادر به نوزاد و فرآورده های خونی است.
الگوی شیوع ویروس HIVHIV اما در سال های اخیر دچار تغییرات جدیدی شده و ‘اکنون اعتیاد تزریقی ۴۰ درصد، تماس جنسی۴۰ درصد و انتقال از طریق مادر به فرزند چهار درصد موارد ایدز را به خود اختصاص می دهند.’
به اعتقاد کارشناس میزان ابتلا به بیماریHIV HIV از راه رابطه جنسی در حال افزایش است زیرا اکثر معتادان مبتلا، متاهل هستند.
علی کماسی می گوید: این موضوع نگرانی ها را افزایش داده است زیرا افرادی که از طریق تماس جنسی به ایدز مبتلا می شوند، در دسترس نیستند و کنترل آنان بسیار سخت است، ضمن اینکه نتیجه آن تشدید انتقال بیماری از مادران مبتلا به نوزادان است.
پنهانی شدن مسیر انتقال، کار مسئولان مبارزه به بیماری HIVHIV را بشدت سخت و پیچیده کرده زیرا به گفته کماسی، مهمترین اقدام در کنترل بیماریHIV HIV شناسایی مبتلایان است.یکی از راهکارهای مقابله با انتقال خاموش ویروسHIV HIV توزیع گسترده و رایگان لوازم کاهش آسیب در بین مبتلایان است که به گفته کماسی، این کار در همه مراکز درمانی و مشاوره ای استان به صورت رایگان صورت می گیرد.
در نظر بخش زیادی از مردم، بیماری HIVHIV همان ایدز است و هیچ راه درمانی هم ندارد اما واقعیت این است که این ۲ متفاوت هستند.
مسئول بخش بیماری های واگیر دانشگاه می گوید: فردی که مبتلا به ویروس HIVHIV می شود گاه ۱۰ تا ۱۵ سال با بیماری ایدز فاصله دارد و در صورتی که برای درمان خود اقدام نکند، وارد مرحله نهایی سرنوشت این بیماری یعنی ایدز می_شود و دیگر درمان در باره او معنا ندارند.
دکتر حسین بیگلری اضافه می کند که اما ‘اگر بیماری فرد مبتلا سریع تشخیص داده و وارد مرحله درمان شود، با مصرف داروهای ضدویروسی می تواند همانند یک فرد سالم حتی تا ۶۰ سال هم زندگی باکیفیتی داشته باشد؛ ضمن اینکه روند درمان، بار ویروسی را آنقدر کاهش می دهد که امکان انتقال بیماری به دیگران بشدت کاهش می یابد.’این کارشناس می گوید: تخمین ما این است که بیش از ۱۰ هزار بیمار آلوده بهHIV HIV در استان وجود داشته باشد.
به گفته او در بیش از ۲ دهه ای که روند شناسایی مبتلایانHIV HIV آغاز شده، تاکنون سه هزار و ۵۰۰ بیمار در استان شناسایی شده که البته یک هزار و ۲۰۰ نفر آنان فوت کرده اند؛ یعنی بیشتر از یک سوم.
طبق آمار کماسی، دو هزار و ۳۰۰ بیمارHIV HIV استان شناسایی شده اند و هنوز هویت حدود ۸۰ درصد از سایر مبتلایان ناشناخته است.
آنچنان که علی اکبر سیاری، معاون بهداشت وزیر بهداشت ۱۵ آذر در همایش روز جهانی ایدز اعلام کرد، ۳۰ هزار و ۱۸۳ نفر در ایران مبتلا بهHIV HIV هستند و ۲ برابر این آمار هم از بیماری خود اطلاع ندارند.
دهه ۷۰ خود را به خواب زده بودیم تا اینکه اولین دیده وری HIV HIVدر سال ۷۵ انجام شد و تازه در آنجا به این آتش زیر خاکستر پی بردیم.
بنابر اظهارات کماسی، البته آمار رشد بیماری در استان نسبت به دهه ۸۰ کمتر شده و هر سال نسبت به سال پیش از آن هم کاهش یافته طوری که طی چهار سال اخیر حدود ۴۰۰ بیمار مبتلا بهHIV HIV شناسایی شده است.
سازمان بهداشت جهانی برای امسال این شعار را انتخاب کرده:»درمان HIVHIV کلید پیشگیری است، بیماران را برای درمان حمایت کنیم«.
وی می گوید: این شعار یعنی ورود بیمار به مرحله درمان، امکان بهبود وی را افزایش و احتمال انتقال بیماری را بسیار کاهش می دهد؛ بی_شک کلید درمان هم شناسایی بیمار است.
البته اگر شناسایی بیماران مبتلا بهHIV HIV، مبتلایان را وارد یک کانال برنامه ریزی شده درمان نکند، تلاش هایی هم که برای شناسایی بیماران شده است، ثمری نخواهد داشت.
آنچنان که کماسی می گوید: یکی از مراکز درمان، مرکز مشاوره بیماری های رفتاری رفعتیه است و ۲ مرکز دیگر در شهرستان های هرسین و اسلام آباد غرب قرار دارد؛ البته مراکز مختلف دیگری هم هستند که تنها در حد کاهش آسیب، آموزش و انجام تست سریع HIV فعالیت می کنند.
به گفته کماسی در این سه مرکز حدود ۳۵۰ نفر از دو هزار و ۳۰۰ بیمار شناسایی شده استان تحت درمان قرار دارند؛ یعنی حدود ۱۵ درصد مبتلایان شناسایی شده و سه درصد کل مبتلایان استان.
وی در باره علت مراجعه نکردن سایر بیماران به مراکز درمانی می گوید: بخش زیادی از بیماری خود مطلع نیستند، عده ای هم از انگی که اطرافیان ممکن است به آنان بچسبانند می ترسند و دلیل دیگر آمادگی نداشتن بیماران است؛ زیرا مبتلایان نباید وابستگی شدیدی به اعتیاد داشته باشند وگرنه با مقاومت دارویی مواجه می شوند که موضوعی خطرناک است.
کماسی می گوید که اگر مبتلایان تحت درمان قرار بگیرند، خیلی از محدودیت های سابق را ندارند و حتی انتقال ویروس در رابطه جنسی کنترل نشده هم بسیار ضعیف می شود.
اگر سرعت شناسایی مبتلایان و به ویژه درمان آنان رشد چشمگیر و فاصله قابل توجهی با رشد آمار ابتلا نداشته باشد، رسیدن به اهداف تعیین شده بسیار سخت است.