امام حسین (ع) خورشید بی غروب خلقت
رستم عظیم پور
گروه گزارش: کلمه امام واژه ولفظ عربی است بمعنای:نشانه ،نمونه،پیشوا،رهبر،خلیفه،متولی امورمسلمین,پیش نماز.که از آن میان معنی پیش نماز تنها بر شخص رهبری کننده در برگزاری نماز جماعت در جلسات آن می باشد که ممکن است در هر یک از نوبت ها و جلسات آن، امام جماعتی متفاوت داشته باشد. عنوان (امام) خاص حضرت علی ابن ابی طالب علیه السلام و اولاد ایشان می باشد وهیچ زمانی خالی از وجود مبارکشان نبوده و نخواهد بود. امام حسین (ع) مظلوم ترین ومحبوبترین بنده خدا در تاریخ آفرینش بشری بوده و تا ابد نیز باقی خواهد ماند، مظلومیتش بدین معنی نیست که در برابر کوهی از قدرت و نیروهای اهریمنی عاجز و ناتوان بوده باشد، اگر چنین بود هرگز قیام نمی کرد.قیام این بزرگوار و اطرافیان معدودش خود بارزترین نشانه و دلیل بر دلاوری و بی باکی او و یارانش بود در برابر خیل عظیم لشکریان کافران.
آنان همچو آبی پاک و زلال حیات بخش و جاری در رگ های افلاک زمان با استقامت و پایداریش در برابر این کوه از پلشتی ها و زشتی ها ظلم ها و فساد ها تدریجا این کوه خارائی را در خودحل کرده و با گذشت زمان آنرا از بنیان سست کرده و برافکنندند خود و یاران و هریک از خاندان مطهرش جاودانگی و ابدیت اختران تابناک عرصه توحیدی یافتند. بطوری که شجاعت و شهامت و پایداری و استقامتشان(در راس همه حضرت امام حسین (ع)) در تمام ادیان و فرهنگها بویژه در دین اسلام و مذاهب منشعب از آن به جایگاه خاص و شایسته اش نایل گردیده است.همانند جد بزرگوارش نبی اکرم (ص) و پدرش حضرت علی (ع) آئینه ی تمام نمای خالق سبحان گردید و با تمام ذرات وجود و تمام هستس اش در مقابل کفر و زندقه و قدرت های شیطانی ایستاد سرخم نکرده و با آنان بیعت نکرد….
حضرت امام حسین (ع) بانی ماندگارترین مکتب الهی یعنی مکتب و فرهنگ جهاد و شهادت آزادی و آزادگی ایستادگی و مقاومت و فداکاری چشم پوشی از همه ی داشته ها و قربانی کردنشان در راه حق و حقانیت می باشد. در منظومه حماسه کربلا او خورشید گشت و عباس و زینب و علی اکبر و علی اصغر و قاسم و یکایک دیگر یارانش سیارات پر نور این خورشید تابنده وحدت و وحدانیت و عدالت.این مقاله نظر به آن ندارد که درباره چند و چون فاجعه کربلا سخن گوید و یا از هریک از نقشهای دلاور قهرمانانش همچون حضرت عباس(ع) (اسوه وفا داری و فداکاری و ایثار) حضرت زینب(س) (اسوه صبر و تحمل که اگر نبود، کربلا در کربلا می ماند و بس)، حضرت علی اکبر(س)و…….
کلام گوید چون به خوبی آگاه است که قدرت و توان بجا آوردن حق کلام را نداشته و از ادای آن عاجز و درمانده لذا بسنده به این می نماید که شاید اندکی از غمهای درون را کاسته و عقده ای از عقده های دل را بگشاید
آنان چه زیبا درپیشگاه خالق متعال هر آنچه را که عاشقان عالم بر خدا از وفا و شیفتگی داشتند همه را به یکجا داشته و چه با ظرافت و مهارت های خاص و هنرمندانه ماندگارترین زیباترین و بدیع ترین تابلوی خلقت را از وفا به عهد با قربانی کردن هر آنچه داشتند در معبد عشق خالق بیافریدند و هر یک از اسطوره ای جاودانه گشتند و جاری در رگ های زمان و زندگی. واقعه کربلا و عاشورای حسینیان به شهادت رسیدن یاران و خاندان اهل بیت و به اسارت گرفته شدنشان فاجعه ای نبود که امام حسین (ع) از آن بی خبر بوده باشد. همانگونه که در احادیث و روایات قصص الانبیا و دیگر کتب دین مبین اسلام و مذاهب منشعب از آن مستور است از زمان ابوالبشر حضرت آدم(ع) تا زمان تولد حضرت امام حسین بکرات از این رویا روئی نور و ظلمت سخن گفته شده است که ازآن میان به دو مورد زیر اشاره ای مختصر می شود. یکی هنگام تولد فرخنده آنحضرت پدر بزرگ و جد بزرگوارش حضرت محمد(ص) آورده و عرض حالی از واقعه کربلا و به شهادت رسیدن نوه اش را داد و قربانی کردن همه هستی اش در راه خدا….. و دیگری زمانی بود که دو سال از سن مبارک آن حضرت میگذشت. آنروز وقتی که حضرت محمد(ص) در مسجد در بالای منبر می رفت از واقعه کربلا که پنجاه و پنج سال بعد به وقوع خواهد پیوست برای همگان سخن گفته و از شهادت امام خبرداده و آشکارا فرمودکه:دشمنان حسین از بخشش خداوند و شفاعت من در روز قیامت محروم گشته و هرگز بخشیده نخواهند شد.آنگاه که جاهلان و خفتگان کافران و مشرکان طاغیان و عاصیان بانگ بر می آورد که:((من قیام کرده ام تا وصیت جدم رسول الله(ص) که همانا امر به معروف و نهی از منکر به جای بیاورم))
شمشیرهای سیه دلان شیطان صفت و اهریمنان در کوره های جهنمی گداخته و تیروپیکانها ونیزه هایشان درسموم آخته
با خیل سپاهانی از دوزخ گردآمده بودند که صدای امام حسین(ع) را خاموش کنند… .
غافل از اینکه صدای امام حسین (ع) صدای خدا بود که که در قرون واعصار پیچیده و برای ابد جاویدان خواهد ماند.
امام بزرگوار با پایمال کردن لذات دنیوی عزت شهادت را برگزیده و چه عاشقانه باجمله “هیهات من الذله” پشت این شیاطین و دیوسیرتان را لرزانده و بانثار خون خود ،خاندان و یارانش چه شجاعانه و دلیرانه با شور و اشتیاق در برابر معبود و معشوق وفاداری عبودیت و بندگی مقاومت و ایستادگی ایثار و فداکاری، شهامت، شجاعت، شهادت، اسارت و… را معنی بخشیده و تفسیر کردند… .
این جاودانه داغ سوزان بر قلب شیفتگان حضرت حق را به همه عاشقان دلسوخته امام حسین علیه السلام و خاندان و اهل بیت و سالکان و مریدان حق تسلیت عرض کرده و از درگاه سبحان ومتعالش استدعا دارم یاریمان فرماید که حسینی باشیم و زینبی
ملتمس دعا
نوشته شده توسط admin در شنبه, ۱۷ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۶:۴۶ ق.ظ
