اعتیاد دانش آموزان بلایی میان تاییدها و تکذیب ها
گروه اجتماعی:از اعتیاد به عنوان بلای خانمان سوز نام می برند.
بلایی که اگر به جان خانواده بیافتد، نرم نرم زهر خود را می ریزد و بنیان های خانواده را از ریشه می پوساند. حال اگر فرزندان یک خانواده و جوانان و نوجوانان در گیر اعتیاد شوند تبعات آن بسیار مخرب تر خواهد بود. بنابراین ماجرای اعتیاد دانش آموزان و رسیدگی به آن زیر سایه فقرآماری بسیار اهمیت می یابد. آسیب‌های اجتماعی در مدارس به مرحله “هـشـدار” رسیده است؛ چراکه به غیر از استناد به آخرین آمارهای ارائه شده توسط مدیرکل دفتر پیشگری از آسیب‌های اجتماعی آموزش پرورش در اواسط ماه جاری، مبنی بر اینکه ۱۳۶ هزار نفر از دانش‌آموزان در معرض خطر ابتلا به مصرف مواد مخدر هستند و از این میان ۳ هزار و ۶۰۰ نفر حداقل یکبار مصرف‌کننده موادمخدر بوده‌اند، طبق اعلام مسئولان ستاد مبارزه با مواد مخدر “یک درصد” دانش‌آموزان کشور گرفتار اعتیاد شده‌اند.
اگرچه در سال‌های اخیر آموزش‌وپرورش در رابطه با اعتیاد دانش‌آموزان آمار مشخصی اعلام نکرده اما طبق نتایج تحقیقاتِ سال گذشته یک استاد دانشگاه بر روی گروهی از پسران و دختران دبیرستانی در تهران، منتشر شده در “فصلنامه رفاه اجتماعی وابسته به دانشکده علوم بهزیستی” کشیدن قلیان و سیگار، رابطه جنسی، کتک‌کاری بیرون از خانه و نوشیدن الکل به ترتیب شایع‌ترین رفتارهای پرخطر بین دانش‌آموزان هستند.
همچنین صحبت‌های مدیرکل وقت آموزش‌وپرورش شهر تهران در جمع معاونانش مبنی براینکه “اخبار خوبی از مدارس به گوش نمی‌رسد، ما در ارائه آمار به خبرنگاران، آنها را دور می‌زنیم و متاسفانه باید بگویم؛ بزرگ‌ترین تهدید تهران بعد از زلزله، تربیت است.” بر این مسئله صحه می‌گذارد.
اولین بار سال ۸۷ بود که یک مقام مسئول در ستاد مبارزه با مواد مخدر، آمار دانش‌آموزان معتاد کشور را ۳۵ هزار نفر اعلام کرد. پنج سال بعد یک مقام مسئول دیگر در همین سازمان از آمار ۷۵ هزار نفری تعداد دانش آموزان معتاد سخن گفت که این نشان داد حتی با وجود غیر قابل باور بودن آمار، در مدت پنج سال با رشد بیش از صد درصدی آمار شیوع اعتیاد در میان دانش آموزان مواجه بوده‌ایم. دو سال بعد در فروردین سال ۹۴ قائم مقام ستاد مبارزه با مواد مخدر تعداد دانش آموزان معتاد در کشور را ۱۳۰ هزار نفر اعلام کرد.
این در حالی است که آموزش‌وپرورش، تعداد دانش‌آموزان معتاد را انکار می‌کند. شهریور سال جاری علی مویدی، قائم مقام دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر گفت: در چند ماه اخیر ابلاغ کردیم که تحت هیچ شرایطی آمار اعتیاد دانش‌آموزان در رسانه‌ها اعلام نشود بلکه به صورت محرمانه و مکتوب به وزارت آموزش و پرورش اعلام شود. در این میان، مشاور دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز عنوان کرد: در حوزه دانش‌آموزان پژوهش‌ها حاکی از این است که نباید آمار اعتیاد انکار، اغراق و مسکوت باقی بماند و این سه مولفه در دولت یازدهم با جدیت و رویکردی واقع بینانه برای تبیین آمار مطرح شده است. حمید صرامی در پاسخ به این سوال که بیان این آمار چه تاثیری در روند فعالیت‌ها دارد، اظهار داشت: براساس پژوهش‌های انجام شده آمار اعتیاد در طبقه نوجوان نباید بیش از حد علنی اعلام شود اما این مساله به معنای کتمان واقعیت نیست. چنانچه این امر بیش از حد انجام شود در طبقه نوجوان به عنوان هنجار شناخته شده که اثرات خوبی به دنبال ندارد و بحث‌هایی که تا کنون در ارائه آمار وجود داشته، نه به دلیل کتمان حقیقت بلکه به خاطر کمک به وضعیت است.خرداد ماه امسال بود که در حالی که پیش از این وجود دانش آموزان معتاد در مدارس به شدت تکذیب می شد ،»محمدرضا آذرنیا«، دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران خبر داده: دانش‌آموزان معتاد به یک بیمارستان مخصوص فرستاده می شوند.
او اعلام کرد که ستاد مبارزه با موادمخدر در حال شناسایی و درمان دانش‌آموزان مصرف‌کننده موادمخدر است و بیمارستان مخصوصی برای درمان این دانش‌آموزان در نظر گرفته و درمان آنها را به صورت متمرکز انجام می‌دهد: «نرخ شیوع اعتیاد در مدارس تهران ۱٫۲درصد است و در این زمینه اقداماتی را آغاز کرده‌ایم. در حال شناسایی دانش‌آموزانی هستیم که درگیر مصرف موادمخدر هستند. سعی کردیم مخفی‌کاری و پنهان‌کاری در این قشر را کنار بگذاریم.»آذرنیا گفت: بیمارستانی که بخشی از آن برای درمان دانش آموزان معتاد استان تهران اختصاص داده شده، یکی از بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است؛ او اما می گوید که برای حفظ حرمت دانش آموزانی که موادمخدر مصرف می‌کنند نمی تواند نام دقیق این بیمارستان را بگوید. به گفته او درمان دانش آموزان معتاد در این بیمارستان رایگان است: «ما بخشی از این بیمارستان را برای درمان دانش آموزان معتاد تجهیز کرده ایم. در حال حاضر کمیته ای با همکاری ستاد مبارزه با موادمخدر و وزارت آموزش و پرورش تشکیل شده که این دانش آموزان را از مدارس شناسایی کند و پروسه انتقال آنها به این بیمارستان مهیا شود. این اقدام با حفظ هویت این دانش آموزان و حرمت خودشان و خانواده هایشان انجام می شود و اطلاعاتشان به صورت محرمانه می ماند.»
آذرنیا گفت که پروسه درمان این دانش آموزان به تحصیلشان لطمه ای نمی زند: «وقتی این دانش آموزان برای درمان به بیمارستان منتقل می شوند، فرصتی برای امتحانات و کلاس‌های فوق العاده آنها در نظر گرفته می‌شود. به هرحال اعتیاد درجاتی دارد، آنهایی که نیاز به درمان و بستری شدن دارند باید مشخص و به بخشی از بیمارستان منتقل شوند و درمان آنهایی که تجارب اولیه دارند و خانواده ها درگیر آن هستند یا پدر و مادر معتاد دارند، فرق می کنند. در حال حاضر تعداد قطعی این دانش آموزان مشخص نیست و ما این را می دانیم که ۱٫۲ درصد دانش آموزان استان تهران مواد مخدر مصرف می کنند. بیمارستان خاصی هم برای درمان دانش‌آموزان مصرف‌کننده موادمخدر در نظر گرفته شده است که اینها پراکنده نباشند و بتوانیم به صورت متمرکز برای درمانشان اقدام کنیم.» با این وجود و هر چند این خبر بسیار خوشحال کننده بود و خبر از پذیرش ماجرا می داد اما با این حال محدودیت ها و پنهان کاری ها در زمینه نو جوانان معتاد زیاد است.
با این حال همین آمارهای محدود نیز اطلاعاتی در اختیار می گذارند که باید به انها بیشتر توجه شود. در واقع آمارها و تحقیقات موجود نشان می‌دهند که دانش آموزان ترک تحصیلی نسبت به دانش آموزان در حال تحصیل، بیشتر در معرض گرایش به مواد مخدر قرار دارند. بنابراین مدیران، معلمان و مربیان باید شرایطی را فراهم کنند تا دانش‌آموزان علاوه بر فراگیری مهارت‌های زندگی، از حضور در مدرسه و یادگیری لذت برده و نسبت به حضور در مدرسه دلسرد نشوند. نکته قابل توجه این است که اگر چه وجود دانش آموزان معتاد هرچند بسیار کم، حقیقتی انکارناپذیر است، ولی اغراق در این مورد، احتمال هنجارسازی اعتیاد در دانش آموزان و بی‌اعتمادی خانواده‌ها نسبت به مدارس را افزایش می‌دهد.
نوشته شده توسط admin در یکشنبه, ۱۹ دی ۱۳۹۵ ساعت ۷:۳۲ ق.ظ
