زنان شاغل تهديد يا فرصت

از پر کردن اوقات فراغت با اشتغال تا اولویت آگاهی زنان از وظایف خود

از پر کردن اوقات فراغت با اشتغال تا اولویت آگاهی زنان  از وظایف خود

مریم مروی
گروه گزارش: اشتغال زنان که امروزه به یکی از ارکان حضور آنان در اجتماع تبدیل شده و جای خود را هم در دورنما و هم در متن زندگی زنان و مردان ایرانی باز کرده است جوانب و ابعاد گسترده‎ای دارد که هر یک بر بخشی از حال و آینده زندگی آنان و به‎تبع آن جامعه تاثیرگذار است. درباره تاثیرات مخرب اشتغال زنان و به‎ویژه مادران بر روحیه کودکان و جمیع جهات زندگی خانوادگی، بسیار گفته و نوشته شده است. از آنجا که مسئولان ما اغلب در دام افراط‎ها و تفریط‎ها اسیر هستند و پیش از بررسی همه‎جانبه فرهنگی که قرار است شالوده اجتماع و خانواده‎ها بر مبنای آن پایه‎ریزی شود، مردم را گرفتار آن ساخته و سپس در پی حل و فصل بحران‎‎های زاییده شده از قبل آن بر می‎آیند، باید گفت متاسفانه پدیده اشتغال زنان به سبک امروزی و با اقبال فراوانی که بدان شده، دچار همین بی‎مسئولیتی شده است. در دوره‎ای به‎تبع غرب، مزایا و نیاز شدید به حضور زنان در عرصه اقتصادی فریاد زده شد و پس از آنکه این تقلید طوطی‌وار و کارشناسی نشده از غرب مشکلات فراوانی برای جامعه به‎وجود آورد و در واقع امتحان خود را پس نداد، عده‎ای در پی چاره جویی برآمدند. حال آنکه این خیل عظیم روانه بازار کار شده را دیگر کسی جلودار نیست.
*پیامد‎های اشتغال زنان
آری تاخیر در ازدواج، تاخیر و تردید در فرزندآوری، پدیده تکفرزندی، اختلاط زن و مرد به هم خوردن هرم قدرت در خانواده، کم‌رنگ شدن نقش عاطفی مادران در قبال فرزندان و همسران، بیکاری مردان، افزایش آمار طلاق و… از آثار شوم ناشی از اشتغال زنان در انواع مشاغل بدون کارشناسی و بدون بسترسازی مناسب در خانواده‎ها بوده است.از این همه که بگذریم به‎نظر می‎رسد صحبت از مضرات اشتغال بانوان به‎ویژه در مشاغل تمام وقت، دردی از جامعه دوا نکند. صحبت از هم رنگ شدن با جماعت نیست؛ مسئله تبدیل کردن تهدید به فرصت است. نمی‎توان منکر شد تمام زنانی که امروزه در بیرون از خانه مشغول فعالیت اقتصادی هستند الزاما نیاز مالی ندارند، بلکه برای کسب آنچه به غلط، شأن اجتماعی نامیده می‎شود اصرار بر استقلال مالی دارند.اما در این میان هستند زنان و مادرانی که برای تامین مخارج زندگی، مجبور به فعالیت اقتصادی هستند و نیز هستند زنان فرهیخته‎ای که به فرموده رهبر معظم انقلاب در جبهه انقلاب اسلامی هستند؛ »جبهه‎ انقلاب، زنان کارآمد و فعال و زبان‎آور و نویسنده و عالم و دانشمند به مراتب بیشتر دارد. خانم‎هایی که اهل اقدامند، اهل فکرند، اهل نگارش و نویسندگی‎اند، اهل سخن گفتنند، اهل فکر دادنند، صحنه‎انقلاب و دفاع از انقلاب را خالی نگذارند«. بنابراین با در نظر گرفتن وجود زنان شاغل که مادر نیز هستند منطقی‎تر است که در عوض برشمردن نقایص اشتغال هم‎زمان با مادری، به چاره‌جویی برای کاستن آسیب‎‎های وارده به مادر، فرزندان و خانواده و در اصل پیکره اجتماع باشیم.
*رویارویی با حقایق
آنچه نویسنده در این مختصر درصدد بیان آن بود، فرار نکردن از واقعیت‌هاست. واقعیت جامعه ما‎ ـ‎که مجالی درباره صحبت از درستی یا نادرستی آن نیست ـ‎ این است که هر ساله جمع کثیری از زنان و دختران در مقاطع گوناگون تحصیلی از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‎شوند. تعدادی و نه همه این جمع کثیر، خواهان استفاده از تحصیلات خود هستند و بنابراین وارد بازار کار می‎شوند. حقوق مرد یا پدر به تنهایی در خانواده‎‎های زیادی کفاف مخارج زندگی را نمی‎دهد.
زنان توانمندی وجود دارند که جامعه به تعهد و تخصص آنان نیاز دارد. زنان زیادی خود سرپرست خانواده‎اند. مشاغل زیادی هستند که تنها پذیرای نیروی کار ارزان، مطیع و غیرمعترض هستند تا سرمایه هرچه بیشتری را در کمال بی‎انصافی به جیب صاحبان سرمایه وارد کنند و این موقعیت برای زنان و دخترانی که نیاز مالی دارند و امکان یافتن شغل مناسب ندارند بسیار وسوسه‎انگیز است.واقعیت جامعه از این‎ها هم فراتر است و باز هم متذکر می‎شویم که مراد هم‌رنگ شدن با جماعت نیست بلکه شاید مناسب‎تر باشد در کنار فرهنگ‎سازی برای نسل آینده و تربیت تخصصی دختران و پسران در دبیرستان‎ها برای آمادگی پذیرش نقش‎های تخصصی خود و پررنگ کردن اولویت نقش مادری و همسری برای زنان و آموزش مشارکت در امور خانه به مردان، در محیط‎‎های کار و رسانه‎‎های عمومی به زنان شاغل نیز نحوه کنار آمدن بهینه با شرایط کنونی را آموزش دهیم. مادران شاغل باید به‎نحوی برای ساعات حضور خود در خانه برنامه‎ریزی کنند که بتوانند به‎لحاظ کیفی، جبران کمیت از دست رفته را بنمایند. به‎عبارتی فرزندان بتوانند از ساعات حضور مادر در خانه نهایت استفاده را ببرند. اصل اول برای تحقق چنین امری کمک مردان در امور منزل است. فرزندان نیز متناسب با سنی که دارند باید در انجام امور خانه شریک شوند. زن شاغل نمی‎تواند همانند زن خانه‌دار، تمام وقت به اعضای خانواده خدمات ارائه کند زیرا زمان کافی در اختیار ندارد. اگر شوهر و فرزندان در انجام امور خانه سهیم شدند و زنان شاغل با برنامه‎ریزی دقیق، امور منزل را تدبیر کردند، در این صورت می‎توان امیدوار بود مادران و فرزندان، اوقات مفرح و پرثمری در کنار هم بگذرانند.این همه منوط به این است که زنان شاغل مسائل مربوط به محیط کار را در همان جا ر‎ها کنند و فقط با جسم خود به آغوش خانواده بازنگردند. کودکان به روح و جسم مادر به‎طور هم‎زمان نیازمند هستند. اگر مادر بتواند در خانه، فقط در خدمت فرزندان و در محیط کار فقط در خدمت مسائل کاری باشد، می‎تواند تعادل را در جریان زندگی برقرار سازد. وقتی مادر نتواند آرامش لازم را در برخورد با آنان داشته باشد. مهم‎ترین ضربه اشتغال مادران به فرزندان وارد می‎‎آید.در هر حال نمی‎توان منکر شد که فرزندان مادران شاغل، نسبت به فرزندان مادران خانه‌دار کمتر از موهبت وجود مادر برخوردارند و اینجاست که مادران شاغل باید در نهایت ظرافت این کمبود کمی را به‎صورت کیفی جبران کنند. نظم که توصیه اکید و همیشگی اولیای دین ماست اگر بر زندگی حاکم باشد، بسیاری از این خلا‎ها جبران خواهد شد.ضمن اینکه فرزندان در هر دوره‎ای از زندگی نیاز به‎گونه‎ای خاص از مراقبت دارند و امروزه با وجود رسانه‎‎های گوناگون و حجم وسیع تزریق اطلاعات نامناسب به کودکان و نوجوانان، باید برای اوقاتی که مادر در خانه و در کنار فرزند نیست، تمهیداتی اندیشه شود. پر کردن اوقات فراغت فرزندان هم‎زمان با اوقات نبود مادر در منزل از این نوع تمهیدات است.در پایان باید گفت شواهد و واقعیت‌های موجود در جامعه این مطلب را که کودکان دارای مادر شاغل از جهاتی رشدنایافته‎تر یا دچار کمبود نسبت به کودکان مادران خانه‌دار هستند، تایید نمی‎کند. بسیاری از مردان و زنان موفق امروز جامعه ما فرزندان مادران شاغل بوده‎اند. کما اینکه بسیاری از فرزندان مادران شاغل نیز در زندگی موفق نبوده‎اند. این مطلب بیانگر این است که نمی‎توان به‎صورت صفر و صد درباره این موضوع تصمیم‎گیری کرد.
نقش خود مادر شاغل و صد البته همسر وی در این زمینه از همه پررنگ‎تر است. مادران شاغل و به‎ویژه مادرانی که فرزندان کوچک دارند، بیش از دیگر اقشار به حمایت و توجه و همکاری خانواده و دولت نیازمند هستند. مثل همیشه سهم دولت انکارناپذیر است اما همسران چنین مادرانی نیز باید به سهم خود در تربیت فرزندان و تحکیم خانواده آگاه بوده، مشغله‌های روزمره، آنان را از انجام وظایف خود باز ندارد.

نوشته شده توسط admin در چهارشنبه, ۰۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۴:۴۲ ق.ظ

دیدگاه


7 × هشت =