پروانه کرامتی
گروه اجتماعی:نمی‌دانستم باید از کجا شروع کنم، از چه بنویسم؛ فقط این را می‌دانم ازوقتی که آن منظره دردناک را دیدم خیلی آشفته شدم، در اعماق وجودم احساس شرمندگی داشتم نسبت به غربت مردمی که در شهر و دیار ما زندگی می‌کنند اما آن‌ها را تنها و به حال خود رها کرده‌ایم، البته بعضی ‌از ما آن‌ها را فراموش کرده‌ایم در این چند روز به این فکر می‌کردم که ای کاش هیچ‌گاه آن‌ صحنه دلخراش تحقیر شدن یک مستمند توسط دیگران را نمی‌دیدم.
دلگیرم از این همه زورگویی روزگار به آن‌ها؛ اما باید کمی منصف باشیم چون این ما هستیم که به روزگار رنگ و شکل می‌دهیم اگر نصف بی‌رنگی‌های زندگی آن‌ها تقصیر روزگار باشد در نصف دیگر ما دخیل هستیم البته مطمئن هستم مردم شهر من رنگ و لعاب دیگری به بازی روزگار می‌دهند که می‌توان آن همدلی کمرنگ شده را پر رنگ‌تر کنند.
در همین شهرمان عده‌ای غرق در نعمت و عده دیگر غرق در محنت هستند؛ آن‌هایی که غرق در محنت اند: همان‌هایی هستند که در سیر کردن خانواده خود مانده‌اند در مقابل آن‌هایی غرق در نعمت‌اند همان‌هایی هستند که نمی‌دانند باید با داشته‌های خود چه کنند؛ چه تناقض عجیبی وجود دارد در شهرمان، همان ارومیه‌ای که معروف است به شهر همدلی، در شهرمان این قطب‌ها خواسته یا ناخواسته به وجود آمده‌اند؛ اکنون ما برای از بین‌ بردن این دو قطب چه کرده‌ایم، اصلا نقش ما در به وجود آمدن این دو قطب چه بوده است؟
قبل از آن که به این سوال پاسخ دهیم با خودمان بیندیشیم چگونه در مقابل این قشر از جامعه رفتار کرده‌ایم چقدر به نیازمندان شهرمان اندیشیده‌ایم به راستی آنها در این اوضاع نابه‌سامان اقتصادی چگونه روزگار می گذرانند همان مردم با شرافت استان‌مان که با سیلی صورت‌شان را سرخ می‌کنند خانه‌هایشان کوچک است اما دل‌هایشان بزرگ به وسعت خانه‌های اغنیا است شاید آن‌ها در حلبی‌آبادها زندگی نکنند وضع‌شان بدتر از آن‌هایی که در حلبی آبادها زندگی می‌کنند، برخی از مردم این شهر حتی استان‌مان چنان بار فقر را آبرومندانه به دوش می‌کشند که شاید کسی نداند آن‌ها چگونه و با چه سختی‌هایی دارند زندگی را سپری می‌کنند گاهی این افراد حتی مخارج تحصیل فرزندانشان را ندارند، در مقابل در همین شهرمان ارومیه کسانی هستند که خانه‌هایشان آن قدر اشرافی و بزرگ است که نمی‌دانند با بقیه خانه، که چه عرض کنم با بقیه کاخ‌هایشان چه کنند برخی‌ها هم در این سردرگمی تدبیر بسیار هوشمندانه اندیشیده‌اند و نیمی از منزل خود را تغییر کاربری داده‌اند تا قصر گران‌بهایشان خاک نخورد اصولا در این خانه همه چیز باید برند باشد حتی ساده‌ترین وسیله زندگی‌شان.
در این کاخ‌ها مواد غذایی اگر برند نباشند خورده نمی‌شود و دور ریخته می‌شوند در حالی که در همین شهرمان عده‌ای برای رفع گرسنگی فرزندانشان از مردم کمک می‌طلبند، با یک نگاه کاملا اصولی و دقیق می‌توان در یافت که ساده‌ترین کارها در این منازل مهمانی‌های ساده خانوادگی شبانه است که هزینه‌های همان مهمانی به قول خودشان ساده برابر با هزینه های دو ماه یک خانواده معمولی است؛ که در زیباترین حالت حل شدن اندکی از مشکلات یک خانواده نیازمند را پی خواهد داشت.
اما نکته حائز اهمیت بعدی آن است که در این خانواده لباس از اهمیت فوق‌العاده بالایی برخوردار است؛ برای مثال ممکن است در جایی یکی از اعضای خانواده جورابی را مقابل یکی از افراد فامیل که رابطه خویشاوندی‌شان هم‌عرض با فرمول نسبیت انیشتین است بپوشد چون طرف مقابل آن را دیده و تکراری شده همان شب آن را از هستی ساقط می‌کند انگار که جورابی پا در عالم وجود ‌نگذاشته است، حال چه برسد به لباس‌های دیگر ما که حساب لباس های دیگر را در ذهن‌مان کردیم خدا واقعیتش را بخیر کند. حال می‌رسیم به جشن‌های این خانواده‌ها مثل جشن عروسی در ساده‌ترین این جشن‌ها اصولا کیک‌ها کمتراز سه طبقه نمی‌شوند البته نه این سه طبقه‌های معمولی چون باید ارتفاع و مساحت‌های آن کیک‌های معمولی را باید در عدد پی به توان پنج ضرب کرد تا محصول نهایی برابر با آنچه که مد نظرشان است، باشد. علاوه بر این‌ها لباس عروس حتما باید از فرانسه و یا کشورهای دیگر وارد شود آخر در جمع مهمانان آبروشان می‌رود بعد در بحث‌هایشان می‌گویند چرا حمایت از کار و سرمایه ایرانی نداریم حضرات خوب است کمی فکر را هم چاشنی زندگی‍‎‌‌تان کنید اما نوبت به میوه‌ها وغذاهای سرمیزهایشان می‌رسد میوه‌ها نباید از ده نوع کمتر باشد راستش حالا که مثلا اگرعروسی کسی در زمستان برگزار شود چگونه می‌تواند ده میوه را تهیه کند چون در فصل زمستان بیشتر از پنج یا شش نوع میوه نمی‌توان یافت غذا که هم مطمئن هستم خودتان بهتر می‌دانید که آن‌قدر غذا اضافه می‌ماند که نمی‌دانیم با آن‌ها باید چه کرد وهزینه این عروسی را اگر حساب کنیم ای کاش سر به فلک بکشد چون به فراتر از کهکشان راه شیری می‌رسد.
با هزینه آن لباس‌عروس می‌توان برای یک زوج یک عروسی آبرومندانه گرفت با هزینه های این عروسی می‌توان بسیاری از زندانی‌ها را آزاد کرد و مشکلات فراوان دیگر را حل نمود.
در پاسخ به سوالی در ابتدای متن مطرح شد باید گفت که: «اختلاف طبقاتی سرمنشا تمام آسیب‌های اجتماعی است و حتی به عبارت دیگر می‌توان گفت اختلافات طبقاتی نتیجه پس‌رفت، فقرفرهنگی و اجتماعی است، که پس‌رفت و فقر فرهنگی بیان‌گر نقص‌ها و کمبودهایی است که در رفتار اجتماعی خود داریم.»
اگر کمی در رفتار خود دقت کنیم شاهد بر این امر خواهیم بود که اگر موازین اسلام را رعایت می‌کردیم مثلا زکات‌مان را به موقع پراخت می‌کردیم، خمس مال‌مان را می‌دادیم یا از فقرا دست گیری می‌کردیم شاید فقر کمتر کمر مستمندان را خرد می‌کرد شاید بازمانده از تحصیل کمتری داشتیم در این مورد حتی در تاریخ اسلام هم داریم که پیامبرمان زمانی که در جنگ کسی را اسیر می‌کردند اگر آن فرد باسواد بود؛ حضرت محمد (ص) شرط آزادی وی را آموختن علم و سواد به مسلمانان بی سواد قرار می‌داد در همین راستا است که نهضت سواد آموزی درتمام کشور بخصوص استان‌مان داریم در این نهضت‌ها کسانی هستند با کوشش و جدیتی که به خرج داده‌اند که در حال حاضر معلم شده‌اند پس می‌توان گفت که نهضت سواد آموزی یعنی کمتر شدن اختلاف طبقاتی چون در این صورت فرد ثروتمند و مستمند یکسان می‌شوند یعنی آن‌ها می توانند در آینده اگر این راه را ادامه دهند در یک دانشگاه و حتی در یک کلاس بنشینند ودر ادامه شایدهایی که در بالا داشتیم شاید کمتر شاهد کودکان کار در سر چهارراه ها بودیم و هزار و یک شاید و رویای چه بسا کودکانه دیگر که ممکن است آرزوی همه ما باشد به امید تحقق این آرزوهای کودکانه می مانیم.