رقیه قربانی
گروه گزارش:آموزش و پرورش باید عدالت آموزشی در مناطق مرزی آذربایجان غربی برقرار کنند زیرا که بی عدالتی آموزشی در این مناطق چراغ سبزی برای جولان گروهک های ضدانقلابی در این مناطق برای جذب نیرو خواهد بود.به گزارش آراز آذربایجان، سیلوانه یا سیلوانا شهری در بخش سیلوانه شهرستان ارومیه استان آذربایجان غربی است. منطقه سیلوانا به عنوان یکی از ۱۹ منطقه جهان که دارای اکسیژن خالص است و به عنوان یکی از مناطق نمونه گردشگری استان آذربایجان‌ غربی و ایران شناخته می شود.
وجود چشمه‌ها و دریاچه‌هایی که از آب شدن طبیعی برف ارتفاعات به‌وجود می‌آیند، منطقه‌ای بکر و بسیار زیبا به وجود آورده اند. از ویژگی‌های این منطقه تولید مرغوب‌ترین عسل طبیعی در ایران است که توسط زنبورداران این منطقه انجام می‌شود.وجود زمین‌های آبی و دیمی مستعد در منطقه، آب‌های فراوان زیرزمینی و جاری، اقلیم کوهستانی، بارندگی مناسب سالیانه طبیعت زیبا و همیشه سرسبز و وجود راه‌های ارتباطی متعدد با شهرستان‌ها و کشورهای همجوار زمینه مناسبی برای تولید محصولاتی همچون گندم، نخود و جو و لوبیا، عدس، سیب زمینی و سیفی جات، پیاز، گوجه فرنگی، توتون و… ایجاد کرده است.با در نظر گرفتن شرایط آب و هوا و اقلیم سیلوانا، این شهر در زمینه باغداری نیز دارای ظرفیت‌های زیادی می‌باشد از جمله آن می‌توان به باغهایی همچون سیب، گلابی، گردو زردآلو، گیلاس، آلوچه، هلو، به و همچنین درختانی نظیر سیب وحشی، گلابی وحشی، بوته سماق، گردو، بلوط، زالزالک، بادام وحشی سنجد و … اشاره کرد.اما همه چی به این زیبایی و خوبی نیست! مردم این منطقه علی رغم تمام نعمت های خدادی و همچنین با وجود تمام ظرفیت های که در این منطقه وجود دارد در محرومیت تمام به سر می برند و تقریبا از هیچ نوع امکاناتی به نحو احسن برخوردار نیستند.نیاز به امکانات آموزشی از مهم ترین نیازهای هر جامعه برای پیشرفت و ترقی است که این سیلوانا بهشت آذربایجان غربی نیز از آن بی بهره است فرزندان این منطقه با تمام اشتیاق وارد مدارس شده و می خواهند همانند همسن و سال های خود تحصیل کرده و در آینده جایگاهی برای خود داشته باشند و بتوانند با استفاده از علم وانش آموخته امرار و معاش کنند.تمام امید و آروزهای این فرزندان زمانی که مورد کم لطفی آموزش و پرورش قرار می گیرند نابود می شود! با نگاه اجمالی می توان به عمق محرومیت دانش آموزان این منطقه پی برد.مدارس و کلاس های فرسوده توپ های ورزشی پاره، دیدن معلمانی که دانش آموز اشنایی با زبان مادری وی ندارد و از همه مهمتر مجبور کردن دانش آموزان برای پرداخت هزینه های کلاس های مدارس همچون سوخت مدارس برای عدم رغبت فرزندان برای ادامه تحصیل کافیست.دوران کودکی بچه های سیلوانا در کوچه و پس کوچه های سیلوانا و کمک به والدین سپری می شود ولی زمانی که به سن جوانی پا می گذارند مجبورند برای تشکیل خانواده برای خود شغلی را انتخاب کنند و این شروع مشکلات و گرفتاری های آنان خواهد بود زیرا که شغلی برای انتخاب کردن نخواهد داشت.
جوان سیلوانای مجبور به انتخاب شغل پدری خود خواهد شد ولی این انتخاب نیز دردی از دردهای وی دوا نخواهد کرد زیرا که کم آبی امان روستاییان بریده و مردم روستا یک به یک در حال مهاجرت به شهر هستند تنها راهی که برای جوان سیلوانا باقی می ماند انتخاب شغل های کاذب و خطرناکی همچون کولبری و قاچاق است.جوانان در چنان محرومیتی به سر می‌برند که روزگار، راهی جز کولبری برای آنها باقی نگذاشته است. در واقع جبر زندگی آنها را به این مسیر سخت و پر خطر وامی‌دارد و آنچه در اینجا آن را »قاچاق« می‌خوانیم در آنجا»تنها راه نجات زندگی« نام دارد. پر واضح است که مردمان سخت‌کوش اگر شرایط مساعد و روزگار پررونقی داشتند، شاید هیچ گاه پا در این مسیر پرخطر نمی‌گذاشتند، ولی به هر روی، کمبود امکانات، کوتاهی دولت‌ها و سایر مسائل دست به دست هم می‌دهند تا این روزها کولبری در این مناطق به شیوه‌ رایج برای گذران زندگی بدل شود.لازم است آموزش و پرورش استان به جای انکار و مخفی سازی محرومیت دانش آموزان سیلوانا مدیران خود را مجاب به رفع مشکلات دانش آموزان مدارس این منطقه کنند. بی توجهی به فرزندان مرزنشین و عدم تامین امکانات لازم آموزشی برای آنان بی عدالتی بوده و این بی عدالتی چراغ سبزی برای جولان گروهک های ضدانقلابی در مناطق مرزی برای جذب نیرو است.