محرم؛ هنگامه‌ اشک و پيمان‌هاي نانوشته

با فرا رسيدن ماه محرم، وقتي بيرق سياه عزا بر بلنداي شهرها و روستاها به اهتزاز درمي‌آيد، دل‌ها هم هم‌زمان محرمي مي‌شوند، گويي صداي قدم‌هاي دلدادگان حسين (ع) به سمت کربلا طنين‌انداز مي‌شود. همه با شور و اشتياق، روانه‌ي دشت بلا مي‌شوند تا حج نيمه‌تمام امام حسين (ع) را به پايان برسانند، حجي که تنها با حضور قلب و جان مي‌توان به جاي آورد.
وقتي حسين (ع) و خاندان با وفايش قدم به خاک پاک کربلا مي‌گذارند، شور حسيني در کوچه پس‌کوچه‌ها جاري مي‌شود؛ صداي نواي عزاداران در هر کوچه و بازار پيچيده و لباس‌هاي سياه بر قامت مردان و زنان عاشق مي‌نشينند. عالم و آدم در ماتم حسين (ع) سياه‌پوش مي‌شود؛ خيمه‌ها با علم‌هاي برافراشته و سنج و زنجير، گويي باز هم به ياد آن روزهاي تلخ، جان مي‌گيرند و مجلس عزاي شهيد کربلا را به پا مي‌کنند.
نذري‌ها آماده مي‌شوند، سفره‌هاي کرامت گسترده مي‌گردد، و دل‌هايي که به عشق حسين (ع) مي‌تپند، با همت و اراده، کار اطعام عزاداران را به بهترين شکل به انجام مي‌رسانند. عطر محرم که در کوچه‌هاي عشق به حسين (ع) پراکنده مي‌شود، نه تنها بوي سياه‌پوشي است بلکه بوي همدلي، بوي جان‌فشاني و بوي محبت بي‌پايان است.
پير و جوان، زن و مرد، همه در يک صدا، گام در مسير حسين (ع) مي‌گذارند؛ از کودکي که در آغوش مادر بر شانه‌هاي پدر در هيئت‌ها حضور يافته تا پيرمردي که با دلي پر از عشق به سالار شهيدان چشم‌هايش باراني شده است. دل‌ها زنده مي‌شود، قلب‌ها حسيني مي‌گردد و صداي يا حسين(ع) در فضا مي‌پيچد.
عشق به حسين (ع)، فراتر از هر مرز و عقيده، دل‌ها را به سوي محافل عاشقان او مي‌کشاند. اين اجتماع بزرگ، نه تنها يادآور قيام جاودانه کربلاست، بلکه پرچم‌دار امر به معروف و نهي از منکر، احياي نماز اول وقت و پويايي دين رسول خدا (ص) مي‌باشد. عاشقان حسين (ع) نشان مي‌دهند که اگر پاي دين خدا در ميان باشد، هيچ‌کس اجازه نمي‌دهد نام حسين (ع) به فراموشي سپرده شود.
آن‌ها مي‌آيند تا رقيه‌هاي کوچک کربلا، که درد يتيمي و تنهايي بر دل دارند را فراموش نکنند؛ مي‌آيند تا به زينب کبري (س) نشان دهند که در سخت‌ترين روزها، همراه و پشتيبان او هستند و در برابر يزيديان زمان مي‌ايستند.
وقتي پاي حسين (ع) در ميان است، هر هيئتي، هر محفل و هر دل عاشقي، آماده است تا علم را به دوش کشد، گهواره علي‌اصغر (ع) را به نوازش بگيرد تا بي‌تابي نکند، مشک عباس (ع) را در دست گيرد تا عباس شرمنده خيمه‌ها نشود و سايه‌اي امن براي زينب (س) باشد تا فراق برادر را حس نکند.هيئتي‌ها مي‌آيند تا اين پيوند عاشقانه را جاودانه کنند، تا صداي شور حسيني از کوچه‌هاي دل شنيده شود و تا هميشه تاريخ، اين راه پرنور حسين (ع) به عنوان چراغ هدايت بشر در دل‌ها بماند.به گزرش آراز آذربايجان به نقل از تسنيم،باز هم ماه عزا آمد؛ تا از دل تاريکي‌ها، روشن‌ترين فصل عشق، وفا و ايثار رقم بخورد. تا دوباره يادآوري شود که راه حسين (ع) بي‌پايان است، تا دل‌هاي عاشق را به هم نزديک کند و تاريخ را به سمت عدالت و آزادگي هدايت نمايد.